Beauty Queen, koala's and more...

Zo, het is alweer 1,5 week geleden sinds mijn laatste blog. Deze is dus best lang. Je bent gewaarschuwd! ;-)

Donderdag 15 mei

De laatste Naplan-toets stond vandaag op het programma. De leerlingen sloten de toetsen af met rekenen. Voor de toets, mochten de leerlingen nog even buiten spelen. Even ontspannen voor de toets. Bij het buitenspelen, spelen de leerlingen “Marco Polo”. Dit is tikkertje, waarbij de tikker de ogen dicht heeft. Hij of zij roept “Marco”, de rest van de kinderen roept “Polo”. De tikker moet op de stemmen afgaan, om te weten waar de kinderen zijn die hij moet tikken. Het spel wordt al een tijdje gespeeld, maar ik heb me altijd afgevraagd hoe lang dit goed gaat. Met name omdat de leerlingen ook op de speeltoestellen spelen. En vandaag was het raak. Een leerling was tegen een paal gelopen, en had een stuk van zijn voortand af. Toevallig werkt zijn moeder bij een tandarts, en kon hij daar meteen terecht. Geen Naplan-toets voor hem...

Na de toets was het tijd voor rekenen. In verband met de toetsen van de afgelopen dagen, stonden de tafels anders opgesteld. De leerlingen vonden dat het tijd werd voor een nieuwe opstelling. Ze mochten dan ook hun eigen ontwerp maken. Dit ontwerp werd gemaakt op ruitjespapier. En het bleek nog niet zo makkelijk. Eerst moesten de leerlingen weten wat de lengte en de breedte van het lokaal is. Daarna werden de tafels opgemeten, en konden de kids aan de slag met hun ontwerp. Tijdens het tekenen werden er nog een aantal probleempjes gevonden. De deur gaat naar binnen open, dus  daar kunnen geen tafels staan. Ook ontstond er een probleem:  “The problem of the 13th table”. Het bleek lastig te zijn om 13 tafels (twee leerlingen per tafel) in een leuke opstelling te zetten.  

Na het maken van de ontwerpen, ging de discussie wie er een tafel voor zich alleen kreeg. Er zijn 25 leerlingen, en 26 plekken. We besloten om de leerlingen, die aan deze tafel wilden zitten, te laten vertellen waarom zij die plek verdienden. De meeste kinderen vertelden dat ze dan meer plek hadden voor hun rotzooi. Niet erg origineel. Totdat een leerling een goede reden had. Hij mocht van zijn ouders blijkbaar een vis meenemen naar school, en moest daar plek voor hebben. De naam was ook al bedacht: “I need space for Beauty Queen”. Iedereen was het er mee eens: hij had de plek verdiend. Ik ben benieuwd wanneer de vis komt. Ik vind het in ieder geval een erg leuke reden.

’s Middags mochten de leerlingen werken aan een presentatie. De komende weken staan ‘Magic trics’ centraal. Het is de bedoeling dat de leerlingen allemaal een soort goocheltruc uitwerken, bijvoorbeeld verdwijnen of zweven. Ook moeten ze een truc uitvoeren. Ze zijn er allemaal erg enthousiast over, en zijn de hele middag bezig geweest met het maken van een PowerPoint, en het oefenen van de trucs.

Vrijdag 16 mei

Vandaag stond in het teken van ‘optical illusions’. ’s Morgens hebben de leerlingen een aantal illusies getekend. Sommige tekeningen waren erg goed gelukt! De leerlingen hebben er eentje getekend door middel van een Youtubefilmpje. Zelfs dan bleek het nog erg lastig, maar het is gelukt! Een aantal kids prodeerde het een tweede keer.

Na de ochtendpauze hadden ze “visual arts”, oftewel tekenen/handvaardigheid. Hier is een apart lokaal voor. En wat voor een lokaal. Je kunt er álles vinden wat met arts te maken heeft. Een leuke leeromgeving voor de kinderen.

’s Middags hadden de leerlingen vrije tijd. Ze mogen dan kiezen wat ze gaan doen. De meesten pakken dan de laptops er bij. Een aantal dames deden een modeshow, waar na 10 minuten ook de jongens aan meededen. De show werd gefilmd door de Macbooks.

Op de terugweg is mijn Mykicard (ov-chipkaart) voor de eerste keer gecontroleerd. En dat doen ze heel slim. Op een bepaald station stappen mensen in, in normale kleding. Ze doen alsof ze gewoon reizen. Na twee/drie stations staan ze op, en halen ze hun controleapparaten tevoorschijn. Ik vond het een slimme manier, omdat niemand snel in kan checken als ze merken dat er controles zijn.

Zaterdag 17 mei

Bij Australië horen natuurlijk de typisch Australische dieren. Koala’s, kangoeroes en wombats. En waar kun je deze dieren zien? Juist, in de dierentuin.  Melbourne Zoo, om precies te zijn.

En alle dieren waren mooi om te zien, maar de koala’s waren het toppunt. Wat zijn die leuk!

Ik had in het begin helemaal niet door dat ze er zaten. Ik wist wel dat ik in de buurt van hun verblijf zat, maar er was geen kooi of hek omheen. Eerst was ik nog naar de linkerkant aan het kijken, waar de zebra’s en de giraffen waren. Totdat ik iemand “Look, a koala!” hoorde roepen. En toen zag ik dit.

 

 

 

“OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOH WAT SCHATTIG!”

Koala’s slapen 20 uur per dag. De rest van de tijd eten ze. Wat een leven.

Toen ik wat verder doorliep, bleek dat er nog een koala zat. En die was wakker.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In totaal zaten er drie, waarvan er twee sliepen. Eentje bovenin de boom, en andere tussen de takken en de bladeren. Daar heb ik geen foto van kunnen maken. Het enige wat je zag was een beetje grijs tussen het groen.

De wombats zaten een paar verblijven verderop. Ook deze dieren hebben een heerlijk lui leven.

Voor de duidelijkheid: deze wombat ligt op zijn rug, aan de linkerkant ligt zijn hoofd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Australië staat natuurlijk bekend om de kangoeroes. De kangoeroes in de dierentuin zijn een stukje kleiner dan de kangoeroes die je in het wild ziet.

Op het moment dat ik daar kwam, kwam ook de verzorger. Etenstijd!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Andere dieren die er te zien waren, waren onder andere olifanten, apen, pelikanen, leeuwen, en nog veel meer.

O ja, en een giraf die een paal likte.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Babyolifant! Ze stonden ver weg, dus het was moeilijk om er een goede foto van te maken.

\

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zondag 18 mei

Vanmorgen ben ik naar de Queen Victoria Markets gegaan. Dit is een ontzettend grote markt, waar van alles verkocht wordt. Je hebt een gedeelte met kleding, souvenirs, woonaccessoires, en een hoop andere zooi. In een ander gedeelte heb je groenten en fruit, verse vis, vlees en delicatessen. Daarnaast is er nog plek voor mensen die hun eigen spullen kunnen verkopen, zoals sieraden of kunst.

Veel mensen gaan er echt winkelen, en doen er hun boodschappen. Het winkelen zou ik niet zo snel doen, ik ben geen fan van kleding kopen op de markt. Maar de souvenirs en de etenswaren zijn goedkoper dan in de winkels in de stad, dus ik kan me voorstellen dat je daar boodschappen doet als je er in de buurt woont.

Na het bezoeken van de markt, ben ik nog even de stad in geweest. Daar heb ik bij Starbucks geluncht (caramel-chocolademelk en cheesecake). In Nederland is Starbucks erg duur, en betaal je 5 euro voor een kleine chocolademelk. Hier betaalde ik omgerekend 4 euro voor een grote beker.

De cassière vroeg of ik marshmellows wilde. Ik dacht dat ik die er los bij kreeg. Bleken ze in de chocolademelk te zitten. Normaal doen ze er in Nederland alleen slagroom op. Het wordt tijd dat ze in Nederland ook marshmellows er in doen. Lekker!

Maandag 19 mei

De komende twee weken loop ik stage in een andere groep i.v.m. zwemlessen. Iedere dag, behalve op woensdag, gaan de leerlingen zwemmen. Er moeten dan twee volwassenen mee met de bus. Aangezien in mijn groep, waar ik normaal stage loop, een andere stagiaire nu fulltime stageloopt, en dus ook les moet geven, ben ik ingedeeld in een andere groep. Elke klas gaat op een ander tijdstip, en qua pauzes zou het voor mij niet goed uitkomen als ik met beide groepen ga zwemmen.

Het zwemmen kun je vergelijken met het schoolzwemmen, wat op sommige scholen nog wordt gedaan. Vandaag zijn de leerlingen ingedeeld in vier niveaugroepen. De komende dagen krijgen de leerlingen dus les op hun niveau.

Het meelopen in een andere groep is voor mijn stage natuurlijk ook weer interessant. De groep waar ik eigenlijk stageloop is een heel “makkelijke” groep. De klas waar ik de komende dagen ben, heeft een aantal kinderen die qua gedrag opvallen. Voor mij dus interessant om te kijken hoe de leerkracht daar mee omgaat.

Naast het zwemmen, stond er de ‘on demand’-toets op het programma. Wat dit precies inhoudt weet ik niet, wel weet ik dat elke groep de toets eens in de zoveel tijd moet doen. Het wordt gedaan op de Macbooks. Helaas (of niet) heeft elke groep “maar” 15 Macbooks. Dit betekent dat er Macbooks uit andere groepen geleend moeten worden. En dit kan nog wel eens voor problemen opleveren, als meerdere klassen de Macbooks gebruiken. Vanmorgen hadden we er dus niet genoeg. Gelukkig maakt het niet uit wanneer je de toets maakt, dus wordt het opgeschoven naar een ander moment. Klinkt allemaal leuk, die techniek. Maar in werkelijkheid is het dus niet altijd even makkelijk.

Woensdag 21 mei

Ja, ik heb dinsdag overgeslagen. Het was namelijk een doordeweekse, normale dag. Niet veel over te vertellen, dus. Als ik vaker een dag oversla op mijn blog weet je dus de reden ;-)

Na school hadden we “teammeeting”. Het was een erg interessante vergadering, alhoewel het niet echt een vergadering was.

Elke leerkracht moest drie stelopdrachten meenemen van leerlingen. Eentje van een sterke leerling, een van een gemiddelde leerling en eentje van een leerling die minder sterk is in stellen.

We moesten de opdrachten gaan beoordelen volgens een bepaald systeem. Je kunt het vergelijken met kerndoelen, waar leerlingen aan het eind van het jaar aan “moeten” voldoen. Je moest de stelwerkjes dus indelen bij een bepaald niveau. Elk werkje werd beoordeeld door drie teamleden van dezelfde groepen. De leerkrachten van grade 3 beoordeelden dus de werkjes van de leerlingen van grade 3. Daarna moest je de verhalen bij de categorie leggen waar je het had ingedeeld. Hierdoor kon je als leerkracht ook de werkjes zien van andere leerlingen, die misschien een hoger of een lager niveau hebben. Een leerling van grade 2, die heel goed is in stellen, kan namelijk tussen de gemiddelde leerlingen van grade 3 worden geplaatst. De rest van de leerkrachten moesten ook kijken, of zij het werkje misschien bij een ander niveau zouden plaatsen. Je krijgt zo een beeld van het niveau van de school, en van jouw leerlingen.

Hetzelfde wordt gedaan voor rekenen, maar daar zijn we niet meer aan toegekomen.

Zaterdag 24 mei

Vandaag ben ik naar de Docklands geweest. Dit is een gebied in het Zuidwesten van Melbourne. Het belangrijkste van de Docklands is de Victoria Harbour, en het Victoria Harbour Shopping Centre.

De tram stopte voor het winkelcentrum. Het winkelcentrum kun je vergelijken met de Designer Outlet in Roermond, gemixt met een aantal “normale” winkels. Ook kon je er indoor Golf spelen, en was er een ruimte met gokautomaten.

Bij het winkelcentrum ligt de Melbourne Star. Dit is een kleine versie van de London Eye. Het heet de Melbourne Star, omdat het midden de vorm van een ster heeft. Toen ik in de bus zat van het vliegveld naar Melbourne, viel het reuzenrad me al op. Met name omdat het toen donker was, en het mooi verlicht was. Ik wist niet dat het in de Docklands stond, dus dat was een verrassing. Nee, ik ben er niet in geweest. Het staat wel op mijn to-do-lijsje, maar dit is zoiets wat je in het donker moet doen.

Na een rondje gemaakt te hebben in het winkelcentrum, ben ik via de Harbour weer teruggelopen naar de tramhalte, om vervolgens bij de Subway wat te eten, en bij de Starbucks langs te gaan voor een Caramel Hot Chocolate (inclusief marshmellows J).

Zondag 25 mei

Ik dacht dat ik Melbourne CBD qua winkels al gezien had, maar dat had ik mis.

Aan de andere kant van de stad, bleek een groot winkelcentrum te liggen. En het woord ‘groot’ is hier een understatement. Een aantal verdiepingen hoog, en ontzettend veel winkels. Als je in Melbourne wilt shoppen, moet je daar een week voor plannen wil je alles gehad hebben ;-).

Toen ik in het winkelcentrum liep, werd ik aangesproken door iemand van (ik denk) mijn leeftijd. “Sorry, are you a model?” Nou, ik dacht het niet. Blijkbaar leek ik op iemand die zij kende of zo, en die blijkbaar model was. Fijn. Toen vroeg ze of ik mee wilde doen aan een soort onderzoek. Ook vroeg ze of ik studeerde aan Melbourne University. Ik vertelde dat ik in Nederland studeer, en ze dus ook weinig aan me had als haar onderzoek over de universiteit ging. Meteen zei ze dat dit niet zo was. Ik besloot om mee te werken. Ze pakte haar telefoon en vroeg mijn naam. “So, you’re Dorien and you’re from Germany.” Ja, bijna. Muts. Luisteren is blijkbaar niet haar sterkste kant, wat erg handig is als je een survey afneemt.

Vervolgens kreeg ik een aantal vragen over religie. Of ik geloofde in god, en of mijn ouders geloofden. Ook vroeg ze waarom ik dacht dat onze grootouders wel geloven, en wij niet meer. Twee vragen. Wat een mega onderzoek. Not.

In de tram naar huis, zat ik tegenover een vrouw. Het was een beetje een hippie-achtig type. Niet helemaal 100%. Ze had muziek op staan, en vond dit blijkbaar prachtig. Een oudere vrouw, die naast haar zat, kreeg ineens een van de oortjes in haar oor geduwd. Het waren ook nog van die in-ear-plugs, niet de meest hygiënische dingen. Was ik even blij dat ik niet naast haar zat, en mijn eigen muziek op had staan. “This band is from New Zealand, and they are terrific!” vertelde de hippie tegen haar buurvrouw. Of ja, ze schreeuwde. Blijkbaar stond de muziek best hard. Ik had namelijk ook muziek op staan, maar ik kon duidelijk horen wat ze zei.

Je kon aan het gezicht van de buurvrouw zien dat ze het niet erg prettig vond wat er gebeurde. Ze probeerde het oortje terug te geven, maar dit werd niet geaccepteerd. Ze moest luisteren. Zo’n 10 minuten lang bleven ze zitten. De hippie zat helemaal in haar muziek. De oudere vrouw werd met de minuut chagrijniger, en vond de muziek blijkbaar niet zo geweldig. Helaas moest ik uitstappen, en heb ik het einde niet meegekregen. Jammer…

Morgen start ik alweer aan mijn vierde stageweek van de acht. De tijd gaat ontzettend snel, maar dit is natuurlijk een goed teken J.