Halverwege de tweede week.

Zaterdag 10-05

Regen, regen, en nog eens regen. Helaas geen weer om ergens naartoe te gaan. Ik heb dan ook alleen maar boodschappen gedaan, en aan school gewerkt. Er is dus niks interessants gebeurd om over te bloggen.

Zondag 11-05

Om 23:00 klonk er door het omroepsysteem dat er ergens een “emergency” was, waar “further action required” was. Aangezien ik al lag te pitten, en ik niet eens wist dat iemand kon omroepen, schrok ik wakker. Wat moest ik nou? Er klonk geen (brand)alarm, op de gang gebeurde er niks, en ik rook geen rare dingen. Ik ging er vanuit dat ik niets hoefde te doen. Zo’n 15 minuten later vertelde de mevrouw dat er op de 7^e/2^e verdieping (ik weet niet meer of ze ‘second’ of ‘seventh’ zei) het brandalarm af was gegaan. We moesten wachten op verdere instructies. Fijn. Als er echt iets aan de hand was geweest, was er allang actie. En ja hoor, even later kregen we te horen dat het allemaal geregeld was. En kon ik weer gaan pitten.

Tot 7:00 vanmorgen. Weer klonk er een stem door het gebouw. Het ‘emergency-alarm’ op de tweede verdieping was afgegaan. Niet weer….

Na 5 minuten vertelde, dit keer een meneer, dat er niks aan de hand was. “Thank you for your time.” Ga fietsen.

Volgens de weerberichten werd het vandaag zonnig. Eigenlijk had ik gepland om naar de Melbourne Zoo te gaan, maar daar is van alles te doen rondom Moederdag. Moederdag wordt hier wat uitbundiger gevierd als in Nederland, al bepaalt iedereen dat natuurlijk voor zich.

Iets anders wat nog op mijn lijstje stond, zijn de Royal Botanic Gardens. Dit is een park/natuurgebied, wat erg mooi schijnt te zijn. Aangezien de zon scheen, besloot ik om daar naartoe te gaan.

Wat de reviews zeiden, is terecht. Het is er ontzettend mooi. Met name de rust is iets wat opvalt, vooral omdat je hier toch in de hectiek van de stad zit. Het park is heel groot, en er staan allerlei soorten bloemen en planten.  Veel mensen gaan er hardlopen, picknicken of gewoon even chillen. Er lopen heel veel Japanners/Chinezen/etc. rond. Inclusief fototoestellen.

Na een rondje door het park gelopen, ben ik nog even de stad in gedoken. Ik voel me er steeds meer thuis, en weet steeds beter de weg. De sfeer van de stad is geweldig, met name in het weekend. Je kunt geen straat in, zonder dat er muziek wordt gemaakt. En niet door mensen met accordeons, zoals ze in Venlo/Blerick staan, maar echte bandjes. En bij elke band staat ook flink wat publiek te luisteren. Dat mag ook wel, want de meesten kunnen ook echt wat.

O ja, over een groot publiek gesproken. De H&M is redelijk nieuw in Melbourne. En zoals ze in Nederland in de rij staan voor de Primark, staan ze hier in de rij voor de H&M. Dus geniet er maar van dat jullie er zomaar binnen kunnen ;-).  Ik moest er even een foto van maken :-P

 

 

 

 

 

Maandag 12-05

Zoals elke maandag werd de week geopend met de leerlingen. Er werden nieuwtjes verteld, en prijzen uitgedeeld aan leerlingen van Pre-school tot Grade 2 (groep 4), die iets goeds hebben gedaan afgelopen week. De leerlingen krijgen allemaal een boek cadeau. Dit is onderdeel van het programma genaamd “Caught being good”.

Verder was het een “normale” dag vandaag. Eerst spelling, daarna rekenen in niveaugroepen, een presentatie van een leerling, en ’s middags was er scheikunde. De leerlingen hebben een aantal proefjes gedaan met azijn en natriumbicarbonaat (Baking Soda, en nee, dat is geen bakpoeder).

Vorige week is me al opgevallen dat de schriften van de leerlingen heel anders zijn dan in Nederland. En dan heb ik het over de lijnen in het schrift. In Nederland zijn er schriften met speciale lijnen, en een bepaalde afstand er tussen. Vaak heeft elk leerjaar zijn eigen schrift, met een afstand die steeds kleiner wordt. Hier hebben de leerlingen schriften met ‘normale’ lijntjes. Ze krijgen hier ook geen schrijfles. Natuurlijk leren ze de letters, maar ze hebben geen schrijfschrift zoals ze dat in Nederland hebben. De leerlingen van grade 1 en 2 werken ontzettend veel met iPads, onder andere bij het aanleren van de letters. Het schrijven op papier met een potlood komt veel minder aan bod. Hierdoor leren de leerlingen niet hoe ze een potlood/pen op de goede manier moeten vasthouden, en hoe ze de letters op de goede manier moeten schrijven. En dit zie je heel sterk in de handschriften van de kids. Een aantal kinderen schrijft niet eens op de lijntjes.  Het werken met iPads is leuk, en heel handig. Maar je moet als school dus wel heel goed kijken waar je ze wel en niet voor inzet. Want ondanks dat er steeds meer technologische snufjes worden gebruikt in school, blijft het schrijven/leren van de pengreep toch iets wat, naar mijn mening, niet met een iPad kan worden gedaan.

Ook viel me op dat lang niet alle leerlingen linksboven beginnen met schrijven. Er is geen kantlijn, en eigenlijk beginnen de leerlingen maar gewoon ergens met schrijven. Bij het nakijken van werk, heb ik mijn mentor er nog nooit iets over horen zeggen. Ik moet nog eens onderzoeken of dit standaard is op school, of dat hier bijvoorbeeld in grade 4 (groep 6) wel aandacht aan wordt besteed. Al zou ik dat ontzettend laat vinden.

Doordat de leerlingen eigenlijk niet op de lijntjes schrijven, gebruiken ze veel meer papier dan nodig is. Wanneer een schrift “vol” is, wordt er niet gekeken of er nog lege plekken zijn om op te vullen. Ze krijgen gewoon een nieuw schrift.

Het Eurovisie Songfestival wordt ook uitgezonden in Australië, en is hier erg bekend. Toch kijken de mensen het hier meer vanwege de show, en hoe ver de artiesten kunnen gaan. Natuurlijk was de man met de jurk/vrouw met de baard het onderwerp van de dag. Iedereen vond het ontzettend grappig, maar meer met een “wat is dit nou weer-gedachte”. Wel vonden de leerkrachten dat Nederland het erg goed had gedaan. Hier was ik het natuurlijk mee eens, al ben ik totaal geen fan van het liedje. 

Dinsdag 13-05

Als je elke morgen rond dezelfde tijd de tram pakt, zie je vaak dezelfde mensen. Een daarvan is een meneer, die altijd aan het slapen is. Daar is niks mis mee. Maar het hoofd van die meneer gaat alle kanten op. De mensen die naast hem zitten, zullen zich enorm ‘awkward’ voelen. Vandaag knalde hij met zijn hoofd tegen een paaltje. Ik heb mijn lach in kunnen houden… Maar je kunt je voorstellen, dat het best wel enorm grappig was.

Op stage was het de eerste dag van NAPLAN, een soort Citotoetsen. Vandaag hadden de leerlingen hun taaltoets. Tijdens deze toetsen kan ik niks doen met de groep, en had ik gepland om met een leerling uit Grade 1 te werken. Toen ik in de klas kwam, bleek dat deze leerling ziek was. Hm. Ik ben dat uur toch in de groep gebleven om andere leerlingen te helpen, en de leerkracht te assisteren. Er was een groepje leerlingen die een verhaal aan het uittypen waren op de Macbooks. Het was een van de eerste keren dat ze de Macbooks gebruikte, want een aantal leerlingen wist niet precies hoe het werkte. Voor mij was het ook even goed kijken, aangezien ik nog nooit met Macbooks gewerkt heb. Gelukkig sprak het allemaal voor zich, en kon ik de leerlingen op weg helpen.

Na de toetsen hadden de leerlingen gym. Dit kwam erg goed uit, aangezien ze wel toe waren aan een beetje ontspanning. De laatste periode mochten de leerlingen vrij kiezen. Al met al, heb ik vandaag dus weinig kunnen doen.

Woensdag 14-05

Vannacht was het weer alarm. Raad eens? Juist. Niks aan de hand.

Vandaag was het de tweede Naplan-dag. Vandaag stond “reading” op het programma. Dit is hetzelfde als begrijpend lezen. De leerlingen vonden het allemaal goed te doen.

“Mijn” leerling, Leerling A. (zoals we dat op de PABO moeten doen ;-)), was weer beter. Ik heb met haar een aantal oefeningen rondom lezen gedaan, met name om haar beginsituatie in kaart te brengen. De komende weken ga ik met haar de letters oefenen, want die kent ze nog niet allemaal. Ik zou zeggen dat dit voor een Grade 1 leerling, in Nederland groep 3, normaal is. Zeker omdat het nog de eerste helft van het schooljaar is. In Nederland zijn de leerlingen dan bezig met het leren van de letters. In Australië starten ze daar blijkbaar al tijdens pre-school mee, en heeft leerling A. een achterstand.

’s Middags was het onder andere tijd voor Italiaans. Het vragen naar de tijd stond tijdens deze les centraal. Net zoals wij, gebruiken Italianen de 24-uursklok. In Australië gebruiken ze dit niet, en is het onbekend voor de leerlingen. Dit verraste me wel, omdat ik dacht dat het iets was wat iedereen gebruikt. Blijkbaar niet, dus.  

’s Avonds was de Annual Report Meeting. Dit is een algemene infoavond over de school. Ik heb er voor gekozen om hier naartoe te gaan, omdat dit voor mijn opdracht erg handig zou zijn.

Ik heb er dan ook veel van opgestoken. Deze school is een voorbeeld voor veel scholen in Nederland. Ze bieden ontzettend veel aan, ook buiten schooltijd. En de leerkrachten hoor je niet klagen over het werk wat ze moeten doen, en dat ze veel meer geld verdienen dan dat ze uiteindelijk krijgen. Al heb ik geen idee wat een leerkracht hier verdient, dus misschien hebben ze hier ook niks te klagen…

Iets anders wat me vanavond heeft verbaasd, is de betrokkenheid van de ouders. Ik heb altijd het idee gehad, en dit vertellen de leerkrachten ook, dat de ouders een grote rol spelen binnen de school. Helaas heb ik dit vanavond niet gezien. En wel om het volgende…

Er zitten zo’n 520 leerlingen op de school. Als je een algemene ouderavond organiseert, zou je verwachten dat je al die ouders niet in één ruimte kunt plaatsen. Nou, dit was vanavond wel anders.

Ik denk dat er, aan het begin van de avond, ongeveer 75 mensen zaten, waarvan 20 leerkracht. Voor een school met 500 leerlingen vind ik dit weinig.

Er waren leerlingen die deden optreden. Dit was ontzettend leuk. Het grade 3/4 koor, de Shakespeare Club (inclusief oud-Engelse taal), een leerling op de piano, en het grade 5/6 ensemble (bandje). Allemaal heel knap, en de leerlingen blijven me verbazen met wat zij allemaal kunnen. Het niveau ligt ontzettend hoog.

Na elk optreden viel me op, dat er steeds mensen opstonden en wegliepen. Inclusief kinderen die hadden opgetreden. Dit betekent dat ouders dus gewoon naar het optreden van hun kind komen kijken, en de rest van de informatie niet interessant is. Naar mijn mening is het niet netjes om halverwege een ouderavond weg te lopen. Blijf dan een half uurtje langer zitten…

Al met al, waren er aan het eind van avond nog 25 ouders over. Nou ga je je natuurlijk afvragen waar dit aan ligt. Ik kan me voorstellen dat ouders uit grade 4/5/6 echt wel weten hoe de school te werk gaat, en wat de school aanbiedt. Voor hen is dit geen nieuws. Mijn mentor gaf aan dat de directrice niet echt geliefd is door de ouders, en er daarom zo’n lage opkomst was. Maar is dat een reden om niet naar een ouderavond te komen? Afijn, hier kun je natuurlijk lang over doorpraten.  En dat ga ik ook doen, maar niet hier. Dat bewaar ik voor mijn opdracht J.