De afgelopen dagen.

Woensdag, 30-04

Zo, de eerste “echte” dag zit erop. Gisteren had ik me voorgenomen om tot 20:00 wakker te blijven. Helaas is dit niet gelukt; rond 19:30 lag ik te pitten. En hoe. Eerst tot 0:30, toen even wakker geweest en vervolgens doorgeslapen tot 11:00. Als ik de wekker niet had gezet had ik nog uren door kunnen knorren. Meteen bij het opstaan merkte ik dat ik me al beter voelde dan dinsdag. Maar toch vond mijn lichaam het niet prettig om op te staan. Het voelt heel gek, en is lastig te omschrijven. Ondanks de vermoeidheid wilde ik toch iets gaan ondernemen. Tijd om de tram te pakken richting te stad. Ik heb ondertussen door hoe die tram werkt, en ik vind het totaal niet vriendelijk richting toeristen. De haltes zijn allemaal genummerd van 1 tot en met, bij mijn tramlijn, 60 (dacht ik). Prima systeem, maar als je de eerste keer de tram instapt verwacht je dat er een bord hangt met de haltes erop. Dit is dus niet zo. De helft staat er maar op. Je moet dus weten welk nummer jouw halte heeft, wil je op de goede plek kunnen uitstappen. Er wordt ook niet omgeroepen welke halte de volgende is. Als het licht is, kun je op de borden bij de haltes nog zien bij welk nummer je bent. In het donker heb je daar dus niet aan. Hierdoor zit je de hele tijd op het bord te staren, terwijl je daar dus eigenlijk ook helemaal niks aan hebt. Maar goed, als je het systeem door hebt is het best logisch.

Vrijdagmiddag ga ik kennismaken op de stageschool. Hier zal ik ook per tram naartoe reizen. Om daar te komen heb ik twee opties. Vandaag ga ik optie 1 uitproberen. De goede tramlijn (die het dichtst bij stage stopt), stopt ook in Preston, de sub-urb waar ik woon. Toch is het een stukje lopen. Op Google Maps zag het er niet zo ver uit, maar dit had ik natuurlijk fout ingeschat. Met als gevolg dat ik 30 minuten lang gelopen had naar de tram. Als ik dan ook nog 25 minuten met de tram moet reizen, moet ik elke dag om half 7 opstaan. Dit is voor mijn doen erg vroeg… Ik denk dat ik toch voor optie 2 ga. Dan kan ik de tram pakken die praktisch voor mijn deur stopt, en moet ik (volgens Google Maps) 15 minuten lopen.  Dat is, vooral voor mijn bed, nog te overzien ;-).

Ik heb ontzettend veel zin in stage. Niet alleen omdat ik ontzettend nieuwsgierig ben naar de school, maar ook omdat ik dan weer snel in het dagelijkse ritme zit. Ik merk dat ik daar wel aan toe ben.

Afijn, dus ik de tram gepakt richting stad, en even bijgehouden hoe lang het reizen was naar stage. Toen ik langs de halte kwam, kon ik de speelplaats van de school al zien. Daar waren kids lekker aan het spelen, dat is al een goed teken. Verder heb ik niet veel kunnen zien, er ligt veel groen omheen. Dat is trouwens ook wel gek, als je hier rondloopt. Totaal andere natuur dan in Nederland. Nou vragen de natuurmensen onder ons zich natuurlijk af wat hier dan allemaal staat. Helaas (of niet)heb ik niet zo’n plantenkennis als Rob Verlinden, en kan ik jullie alleen vertellen dat hier palmbomen staan. Ook qua vogels heb ik geen idee wat hier vliegt. In de stad heb je wel duiven en meeuwen, maar bij mijn kamer hoor ik de hele tijd een heel gek geluid. Ik weet zeker dat het van een vogel is, maar ik heb het beest nog niet kunnen vinden.

In de stad ben ik uitgestapt bij het treinstation waar ik dinsdag bij aankomst ook ben geweest. Dit heb ik extra gedaan, zodat ik een beetje in mijn hoofd had waar ik eigenlijk gelopen heb.

Melbourne is ontzettend groot. Ik heb eigenlijk maar een beetje doelloos rondgelopen, omdat ik gewoon niet wist waar ik eigenlijk moest zijn. Dus voordat ik de volgende keer naar de stad ga, zoek ik eerst even op bij welke winkel ik moet zijn. Na een uurtje te hebben rondgelopen, heb ik weer de tram terug gepakt naar Preston. In de tram merkte ik al snel dat een uurtje lopen (1,5 uur als je de heenweg meetelt) toch nog erg veel is. Ondanks dat ben ik pas om 21:30 gaan slapen. En niet omdat ik ontzettend moe was, maar omdat ik van mezelf moest gaan pitten. Anders zou ik nog verkeerd in het ritme komen.

Oja, het weer is ook nog iets wat ik lastig vind om in te schatten. Bij het nieuws vond de weerman (the Againman ;) ) dat 16 graden echt winterweer was. Nou ja, oké. Dus ik met de jas en een sjaal richting tram. Na twee minuten liep ik zonder sjaal, en op de terugweg zonder jas. Nou moet ik zeggen dat het in de stad een stuk warmer is dan in Preston.

Ook op mijn kamer is de temperatuur instellen lastig. Er hangt hier een airco/verwarming. Ik kan zelf de temperatuur instellen. Helaas  gebeurt dit dan alleen in de bovenste helft van mijn kamer. Als ik koude handen heb, moet ik ze dus even omhoog houden…

 

Donderdag 01-05

Vorige keer heb ik boodschappen gedaan bij de Aldi. Op de terugweg kwam ik er achter dat er nog een andere supermarkt ligt. De Aldi is prima, maar heeft toch zo z’n eigen assortiment, en was vrij klein. Dit in tegenstelling tot de andere supermarkt. Vers brood, verse vis… Lekker! Het probleem waar je dan tegenaan loopt is dat ze daar 20 soorten eieren hebben, 15 soorten boter, etc.. Geen idee wat je dan moet pakken, dus dan ga ik maar voor de goedkoopste.

Verder ben ik er achter gekomen dat je in de magnetron een ei kunt bakken.  En nee, dat smaakt totaal niet anders dan wanneer je een ei in de pan bakt. Overigens is het rond etenstijd altijd erg druk in de keuken (die wordt gedeeld). Op internet heb ik opgezocht wat wel en niet in de magnetron kan, en het blijkt dat je ontzettend veel lekkers kunt maken. De magnetron wordt dus een goede vriend van me J

Morgen ga ik kennismaken met mijn stageschool en de kiendjes. Het schijnt ’s middags flink te gaan regenen, dus ik ga hopen dat ik droog terug kom. Al heb ik liever dat het op de terugweg regent dan op de heenweg…

 

Vrijdag 02-05

Vannacht heeft het zo’n beetje de hele nacht geregend. Tenminste, op de momenten dat ik wakker was. Wat me opviel is dat de regen ineens keihard kan gaan, daarna is het even stil, en dan gaat het weer lekker hard verder. Goed vooruitzicht voor dit weekend.

 

Vandaag stond de kennismaking op de stageschool centraal. Om half 2 stapte ik de school binnen, maar in het gebouw waarvan ik verwacht had dat het zou zijn. Maar daarover later meer… ;-)

Ik moest me melden bij de receptie, waar de receptioniste meteen vroeg of ik “Doriejun” was. De Engelstaligen zien de “ie” als twee afzonderlijke klanken. Dit wist ik al van tevoren, dus dat was geen verrassing. Toen ik bevestigde dat ik inderdaad die Nederlandse studente was, riep de receptioniste via de intercom dat Kathleen (de groepsleerkracht) naar de receptie moest komen. Meteen werd ik vrolijk ontvangen. De kinderen blijven tussen de middag op school, en waren nog buiten. We hadden dus nog even tijd om een rondje door de school te lopen.

De school bestaat uit twee gebouwen. In het ene gebouw zit Grade 1 en 2 (groep 3/4). In het andere gebouw, waar ik dus ook zit, zit Grade 3 t/m 6 (groep 5 t/m 8). Groep 1/2 is daar Pre-school/Kindergarten, en zit los van de basisschool. Wat dat betreft bevalt het Australische systeem me wel ;-).

Ik werd meteen aan iedereen voorgesteld. Ze wisten allemaal dat ik kwam. Kathleen zei alleen even mijn naam, en iedereen wist wat ik kwam doen. De ontvangst was erg leuk. “We’re gonna have fun!” “Nice to meet you, come and have a look at my class if you want to.” Dit bevestigt maar weer dat Aussies erg friendly zijn, en open staan voor andere mensen.

Tijdens de rondleiding werd ook bevestigt dat ze daar voorlopen qua ICT. Bij Grade 3 en 4 hadden ze laadstations voor iPads. In de bibliotheek staan iMacs, en in de klas liggen Macbooks. De leerkrachten waren verbaasd dat wij in Nederland nog niet zover waren. Maar toen ik vertelde dat we wel Digiborden hebben, viel de schrik toch nog mee.

Nadat we een rondje door de school hadden gelopen, gingen we de kinderen buiten ophalen en was het tijd om naar de klas te gaan. In de klas viel me de indeling van de tafels meteen op. Vooraan in de klas hangt een whiteboard (niet eens een digibord, tssssss….). Dan heb je twee rijen tafels, van links naar rechts. De leerlingen zitten met z’n tweeën, naast elkaar, aan een tafeltje.

Tegen de linker- en rechtermuur staan ook nog tafels. Dit betekent dus dat de leerlingen met de rug naar de klas toe zitten.

Bij binnenkomst gingen de leerlingen meteen lezen. Er zaten een aantal boeken tussen die de leerlingen in Nederland ook graag lezen. De schrijver Geronimo Stilton is blijkbaar ook populair in Australië.  Normaal lezen ze 20 minuten, wat best lang is voor een groep 5. Maar vandaag stopten we eerder, omdat ik ook nog even mocht kletsen.

Voorstellen hoefde niet, want de leerlingen wisten al van alles over me. Dit had ik ze van tevoren al gemaild. Ik kreeg nog een aantal vragen over de vliegreis, en waar ik al allemaal geweest was. Daarna hebben de leerlingen mij tips gegeven wat ik nog moet zien in Melbourne. Erg handig!

Er zitten veel verschillende nationaliteiten in de groep. Alhoewel je dat op het eerste gezicht niet zou zeggen. Ook zijn er een aantal kids waarvan de grootouders uit Nederland komen, en tijdens de oorlog naar Australië zijn verhuisd.

Na een voorstelrondje  was het tijd voor een soort spreekbeurt. De leerlingen mogen dan een V.I.P. meenemen naar school. Vandaag had een jongetje (sorry, na 2 uur ken ik de namen nog niet allemaal) die zijn moeder had meegenomen. Hij stelde allerlei vragen aan zijn moeder, en vertelde ook nog iets over zichzelf. Dit laatste vond ik even vreemd, omdat je zelf in je hoofd hebt dat het schooljaar bijna voorbij is. De scholen zijn hier net begonnen met Term 2. Ik blijf het een raar idee vinden dat zij kerstmis vieren in de zomervakantie…

Iets wat mij opvalt, is dat veel kinderen in een korte broek rondlopen, terwijl het vandaag 13 graden was en regende. Kathleen legde me uit dat veel kinderen de zomer “niet los kunnen laten”, en daarom zo lang mogelijk in hun korte broek lopen. Bikkels.

Elke periode/term hebben de leerlingen een ander vak op het rooster staan. Deze periode staat scheikunde centraal. De leerlingen mochten het laatste half uur op de Macbooks zelfstandig werken. De hele klas had blijkbaar gisteren een site ontdekt die erg in de smaak viel: http://littlealchemy.com

Hier begin je met 4 elementen, die je kunt combineren. Je kunt op de gekste dingen uitkomen: eenhoorns, Frankenstein en Darth Vader. De leerlingen vertellen elkaar nieuwe combinaties die ze hebben gevonden. Erg leuk om te zien.

Om half 4 gingen de leerlingen naar huis. De leerkrachten gaan dan mee naar buiten, om nog even met de ouders (of met elkaar) te kletsen. Daarna was het voor ons ook tijd om te gaan.

Kortom: een leuke middag gehad, en ik heb zin om vanaf maandag te starten!