Beauty Queen, koala's and more...

Zo, het is alweer 1,5 week geleden sinds mijn laatste blog. Deze is dus best lang. Je bent gewaarschuwd! ;-)

Donderdag 15 mei

De laatste Naplan-toets stond vandaag op het programma. De leerlingen sloten de toetsen af met rekenen. Voor de toets, mochten de leerlingen nog even buiten spelen. Even ontspannen voor de toets. Bij het buitenspelen, spelen de leerlingen “Marco Polo”. Dit is tikkertje, waarbij de tikker de ogen dicht heeft. Hij of zij roept “Marco”, de rest van de kinderen roept “Polo”. De tikker moet op de stemmen afgaan, om te weten waar de kinderen zijn die hij moet tikken. Het spel wordt al een tijdje gespeeld, maar ik heb me altijd afgevraagd hoe lang dit goed gaat. Met name omdat de leerlingen ook op de speeltoestellen spelen. En vandaag was het raak. Een leerling was tegen een paal gelopen, en had een stuk van zijn voortand af. Toevallig werkt zijn moeder bij een tandarts, en kon hij daar meteen terecht. Geen Naplan-toets voor hem...

Na de toets was het tijd voor rekenen. In verband met de toetsen van de afgelopen dagen, stonden de tafels anders opgesteld. De leerlingen vonden dat het tijd werd voor een nieuwe opstelling. Ze mochten dan ook hun eigen ontwerp maken. Dit ontwerp werd gemaakt op ruitjespapier. En het bleek nog niet zo makkelijk. Eerst moesten de leerlingen weten wat de lengte en de breedte van het lokaal is. Daarna werden de tafels opgemeten, en konden de kids aan de slag met hun ontwerp. Tijdens het tekenen werden er nog een aantal probleempjes gevonden. De deur gaat naar binnen open, dus  daar kunnen geen tafels staan. Ook ontstond er een probleem:  “The problem of the 13th table”. Het bleek lastig te zijn om 13 tafels (twee leerlingen per tafel) in een leuke opstelling te zetten.  

Na het maken van de ontwerpen, ging de discussie wie er een tafel voor zich alleen kreeg. Er zijn 25 leerlingen, en 26 plekken. We besloten om de leerlingen, die aan deze tafel wilden zitten, te laten vertellen waarom zij die plek verdienden. De meeste kinderen vertelden dat ze dan meer plek hadden voor hun rotzooi. Niet erg origineel. Totdat een leerling een goede reden had. Hij mocht van zijn ouders blijkbaar een vis meenemen naar school, en moest daar plek voor hebben. De naam was ook al bedacht: “I need space for Beauty Queen”. Iedereen was het er mee eens: hij had de plek verdiend. Ik ben benieuwd wanneer de vis komt. Ik vind het in ieder geval een erg leuke reden.

’s Middags mochten de leerlingen werken aan een presentatie. De komende weken staan ‘Magic trics’ centraal. Het is de bedoeling dat de leerlingen allemaal een soort goocheltruc uitwerken, bijvoorbeeld verdwijnen of zweven. Ook moeten ze een truc uitvoeren. Ze zijn er allemaal erg enthousiast over, en zijn de hele middag bezig geweest met het maken van een PowerPoint, en het oefenen van de trucs.

Vrijdag 16 mei

Vandaag stond in het teken van ‘optical illusions’. ’s Morgens hebben de leerlingen een aantal illusies getekend. Sommige tekeningen waren erg goed gelukt! De leerlingen hebben er eentje getekend door middel van een Youtubefilmpje. Zelfs dan bleek het nog erg lastig, maar het is gelukt! Een aantal kids prodeerde het een tweede keer.

Na de ochtendpauze hadden ze “visual arts”, oftewel tekenen/handvaardigheid. Hier is een apart lokaal voor. En wat voor een lokaal. Je kunt er álles vinden wat met arts te maken heeft. Een leuke leeromgeving voor de kinderen.

’s Middags hadden de leerlingen vrije tijd. Ze mogen dan kiezen wat ze gaan doen. De meesten pakken dan de laptops er bij. Een aantal dames deden een modeshow, waar na 10 minuten ook de jongens aan meededen. De show werd gefilmd door de Macbooks.

Op de terugweg is mijn Mykicard (ov-chipkaart) voor de eerste keer gecontroleerd. En dat doen ze heel slim. Op een bepaald station stappen mensen in, in normale kleding. Ze doen alsof ze gewoon reizen. Na twee/drie stations staan ze op, en halen ze hun controleapparaten tevoorschijn. Ik vond het een slimme manier, omdat niemand snel in kan checken als ze merken dat er controles zijn.

Zaterdag 17 mei

Bij Australië horen natuurlijk de typisch Australische dieren. Koala’s, kangoeroes en wombats. En waar kun je deze dieren zien? Juist, in de dierentuin.  Melbourne Zoo, om precies te zijn.

En alle dieren waren mooi om te zien, maar de koala’s waren het toppunt. Wat zijn die leuk!

Ik had in het begin helemaal niet door dat ze er zaten. Ik wist wel dat ik in de buurt van hun verblijf zat, maar er was geen kooi of hek omheen. Eerst was ik nog naar de linkerkant aan het kijken, waar de zebra’s en de giraffen waren. Totdat ik iemand “Look, a koala!” hoorde roepen. En toen zag ik dit.

 

 

 

“OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOH WAT SCHATTIG!”

Koala’s slapen 20 uur per dag. De rest van de tijd eten ze. Wat een leven.

Toen ik wat verder doorliep, bleek dat er nog een koala zat. En die was wakker.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In totaal zaten er drie, waarvan er twee sliepen. Eentje bovenin de boom, en andere tussen de takken en de bladeren. Daar heb ik geen foto van kunnen maken. Het enige wat je zag was een beetje grijs tussen het groen.

De wombats zaten een paar verblijven verderop. Ook deze dieren hebben een heerlijk lui leven.

Voor de duidelijkheid: deze wombat ligt op zijn rug, aan de linkerkant ligt zijn hoofd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Australië staat natuurlijk bekend om de kangoeroes. De kangoeroes in de dierentuin zijn een stukje kleiner dan de kangoeroes die je in het wild ziet.

Op het moment dat ik daar kwam, kwam ook de verzorger. Etenstijd!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Andere dieren die er te zien waren, waren onder andere olifanten, apen, pelikanen, leeuwen, en nog veel meer.

O ja, en een giraf die een paal likte.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Babyolifant! Ze stonden ver weg, dus het was moeilijk om er een goede foto van te maken.

\

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zondag 18 mei

Vanmorgen ben ik naar de Queen Victoria Markets gegaan. Dit is een ontzettend grote markt, waar van alles verkocht wordt. Je hebt een gedeelte met kleding, souvenirs, woonaccessoires, en een hoop andere zooi. In een ander gedeelte heb je groenten en fruit, verse vis, vlees en delicatessen. Daarnaast is er nog plek voor mensen die hun eigen spullen kunnen verkopen, zoals sieraden of kunst.

Veel mensen gaan er echt winkelen, en doen er hun boodschappen. Het winkelen zou ik niet zo snel doen, ik ben geen fan van kleding kopen op de markt. Maar de souvenirs en de etenswaren zijn goedkoper dan in de winkels in de stad, dus ik kan me voorstellen dat je daar boodschappen doet als je er in de buurt woont.

Na het bezoeken van de markt, ben ik nog even de stad in geweest. Daar heb ik bij Starbucks geluncht (caramel-chocolademelk en cheesecake). In Nederland is Starbucks erg duur, en betaal je 5 euro voor een kleine chocolademelk. Hier betaalde ik omgerekend 4 euro voor een grote beker.

De cassière vroeg of ik marshmellows wilde. Ik dacht dat ik die er los bij kreeg. Bleken ze in de chocolademelk te zitten. Normaal doen ze er in Nederland alleen slagroom op. Het wordt tijd dat ze in Nederland ook marshmellows er in doen. Lekker!

Maandag 19 mei

De komende twee weken loop ik stage in een andere groep i.v.m. zwemlessen. Iedere dag, behalve op woensdag, gaan de leerlingen zwemmen. Er moeten dan twee volwassenen mee met de bus. Aangezien in mijn groep, waar ik normaal stage loop, een andere stagiaire nu fulltime stageloopt, en dus ook les moet geven, ben ik ingedeeld in een andere groep. Elke klas gaat op een ander tijdstip, en qua pauzes zou het voor mij niet goed uitkomen als ik met beide groepen ga zwemmen.

Het zwemmen kun je vergelijken met het schoolzwemmen, wat op sommige scholen nog wordt gedaan. Vandaag zijn de leerlingen ingedeeld in vier niveaugroepen. De komende dagen krijgen de leerlingen dus les op hun niveau.

Het meelopen in een andere groep is voor mijn stage natuurlijk ook weer interessant. De groep waar ik eigenlijk stageloop is een heel “makkelijke” groep. De klas waar ik de komende dagen ben, heeft een aantal kinderen die qua gedrag opvallen. Voor mij dus interessant om te kijken hoe de leerkracht daar mee omgaat.

Naast het zwemmen, stond er de ‘on demand’-toets op het programma. Wat dit precies inhoudt weet ik niet, wel weet ik dat elke groep de toets eens in de zoveel tijd moet doen. Het wordt gedaan op de Macbooks. Helaas (of niet) heeft elke groep “maar” 15 Macbooks. Dit betekent dat er Macbooks uit andere groepen geleend moeten worden. En dit kan nog wel eens voor problemen opleveren, als meerdere klassen de Macbooks gebruiken. Vanmorgen hadden we er dus niet genoeg. Gelukkig maakt het niet uit wanneer je de toets maakt, dus wordt het opgeschoven naar een ander moment. Klinkt allemaal leuk, die techniek. Maar in werkelijkheid is het dus niet altijd even makkelijk.

Woensdag 21 mei

Ja, ik heb dinsdag overgeslagen. Het was namelijk een doordeweekse, normale dag. Niet veel over te vertellen, dus. Als ik vaker een dag oversla op mijn blog weet je dus de reden ;-)

Na school hadden we “teammeeting”. Het was een erg interessante vergadering, alhoewel het niet echt een vergadering was.

Elke leerkracht moest drie stelopdrachten meenemen van leerlingen. Eentje van een sterke leerling, een van een gemiddelde leerling en eentje van een leerling die minder sterk is in stellen.

We moesten de opdrachten gaan beoordelen volgens een bepaald systeem. Je kunt het vergelijken met kerndoelen, waar leerlingen aan het eind van het jaar aan “moeten” voldoen. Je moest de stelwerkjes dus indelen bij een bepaald niveau. Elk werkje werd beoordeeld door drie teamleden van dezelfde groepen. De leerkrachten van grade 3 beoordeelden dus de werkjes van de leerlingen van grade 3. Daarna moest je de verhalen bij de categorie leggen waar je het had ingedeeld. Hierdoor kon je als leerkracht ook de werkjes zien van andere leerlingen, die misschien een hoger of een lager niveau hebben. Een leerling van grade 2, die heel goed is in stellen, kan namelijk tussen de gemiddelde leerlingen van grade 3 worden geplaatst. De rest van de leerkrachten moesten ook kijken, of zij het werkje misschien bij een ander niveau zouden plaatsen. Je krijgt zo een beeld van het niveau van de school, en van jouw leerlingen.

Hetzelfde wordt gedaan voor rekenen, maar daar zijn we niet meer aan toegekomen.

Zaterdag 24 mei

Vandaag ben ik naar de Docklands geweest. Dit is een gebied in het Zuidwesten van Melbourne. Het belangrijkste van de Docklands is de Victoria Harbour, en het Victoria Harbour Shopping Centre.

De tram stopte voor het winkelcentrum. Het winkelcentrum kun je vergelijken met de Designer Outlet in Roermond, gemixt met een aantal “normale” winkels. Ook kon je er indoor Golf spelen, en was er een ruimte met gokautomaten.

Bij het winkelcentrum ligt de Melbourne Star. Dit is een kleine versie van de London Eye. Het heet de Melbourne Star, omdat het midden de vorm van een ster heeft. Toen ik in de bus zat van het vliegveld naar Melbourne, viel het reuzenrad me al op. Met name omdat het toen donker was, en het mooi verlicht was. Ik wist niet dat het in de Docklands stond, dus dat was een verrassing. Nee, ik ben er niet in geweest. Het staat wel op mijn to-do-lijsje, maar dit is zoiets wat je in het donker moet doen.

Na een rondje gemaakt te hebben in het winkelcentrum, ben ik via de Harbour weer teruggelopen naar de tramhalte, om vervolgens bij de Subway wat te eten, en bij de Starbucks langs te gaan voor een Caramel Hot Chocolate (inclusief marshmellows J).

Zondag 25 mei

Ik dacht dat ik Melbourne CBD qua winkels al gezien had, maar dat had ik mis.

Aan de andere kant van de stad, bleek een groot winkelcentrum te liggen. En het woord ‘groot’ is hier een understatement. Een aantal verdiepingen hoog, en ontzettend veel winkels. Als je in Melbourne wilt shoppen, moet je daar een week voor plannen wil je alles gehad hebben ;-).

Toen ik in het winkelcentrum liep, werd ik aangesproken door iemand van (ik denk) mijn leeftijd. “Sorry, are you a model?” Nou, ik dacht het niet. Blijkbaar leek ik op iemand die zij kende of zo, en die blijkbaar model was. Fijn. Toen vroeg ze of ik mee wilde doen aan een soort onderzoek. Ook vroeg ze of ik studeerde aan Melbourne University. Ik vertelde dat ik in Nederland studeer, en ze dus ook weinig aan me had als haar onderzoek over de universiteit ging. Meteen zei ze dat dit niet zo was. Ik besloot om mee te werken. Ze pakte haar telefoon en vroeg mijn naam. “So, you’re Dorien and you’re from Germany.” Ja, bijna. Muts. Luisteren is blijkbaar niet haar sterkste kant, wat erg handig is als je een survey afneemt.

Vervolgens kreeg ik een aantal vragen over religie. Of ik geloofde in god, en of mijn ouders geloofden. Ook vroeg ze waarom ik dacht dat onze grootouders wel geloven, en wij niet meer. Twee vragen. Wat een mega onderzoek. Not.

In de tram naar huis, zat ik tegenover een vrouw. Het was een beetje een hippie-achtig type. Niet helemaal 100%. Ze had muziek op staan, en vond dit blijkbaar prachtig. Een oudere vrouw, die naast haar zat, kreeg ineens een van de oortjes in haar oor geduwd. Het waren ook nog van die in-ear-plugs, niet de meest hygiënische dingen. Was ik even blij dat ik niet naast haar zat, en mijn eigen muziek op had staan. “This band is from New Zealand, and they are terrific!” vertelde de hippie tegen haar buurvrouw. Of ja, ze schreeuwde. Blijkbaar stond de muziek best hard. Ik had namelijk ook muziek op staan, maar ik kon duidelijk horen wat ze zei.

Je kon aan het gezicht van de buurvrouw zien dat ze het niet erg prettig vond wat er gebeurde. Ze probeerde het oortje terug te geven, maar dit werd niet geaccepteerd. Ze moest luisteren. Zo’n 10 minuten lang bleven ze zitten. De hippie zat helemaal in haar muziek. De oudere vrouw werd met de minuut chagrijniger, en vond de muziek blijkbaar niet zo geweldig. Helaas moest ik uitstappen, en heb ik het einde niet meegekregen. Jammer…

Morgen start ik alweer aan mijn vierde stageweek van de acht. De tijd gaat ontzettend snel, maar dit is natuurlijk een goed teken J.

 

Halverwege de tweede week.

Zaterdag 10-05

Regen, regen, en nog eens regen. Helaas geen weer om ergens naartoe te gaan. Ik heb dan ook alleen maar boodschappen gedaan, en aan school gewerkt. Er is dus niks interessants gebeurd om over te bloggen.

Zondag 11-05

Om 23:00 klonk er door het omroepsysteem dat er ergens een “emergency” was, waar “further action required” was. Aangezien ik al lag te pitten, en ik niet eens wist dat iemand kon omroepen, schrok ik wakker. Wat moest ik nou? Er klonk geen (brand)alarm, op de gang gebeurde er niks, en ik rook geen rare dingen. Ik ging er vanuit dat ik niets hoefde te doen. Zo’n 15 minuten later vertelde de mevrouw dat er op de 7^e/2^e verdieping (ik weet niet meer of ze ‘second’ of ‘seventh’ zei) het brandalarm af was gegaan. We moesten wachten op verdere instructies. Fijn. Als er echt iets aan de hand was geweest, was er allang actie. En ja hoor, even later kregen we te horen dat het allemaal geregeld was. En kon ik weer gaan pitten.

Tot 7:00 vanmorgen. Weer klonk er een stem door het gebouw. Het ‘emergency-alarm’ op de tweede verdieping was afgegaan. Niet weer….

Na 5 minuten vertelde, dit keer een meneer, dat er niks aan de hand was. “Thank you for your time.” Ga fietsen.

Volgens de weerberichten werd het vandaag zonnig. Eigenlijk had ik gepland om naar de Melbourne Zoo te gaan, maar daar is van alles te doen rondom Moederdag. Moederdag wordt hier wat uitbundiger gevierd als in Nederland, al bepaalt iedereen dat natuurlijk voor zich.

Iets anders wat nog op mijn lijstje stond, zijn de Royal Botanic Gardens. Dit is een park/natuurgebied, wat erg mooi schijnt te zijn. Aangezien de zon scheen, besloot ik om daar naartoe te gaan.

Wat de reviews zeiden, is terecht. Het is er ontzettend mooi. Met name de rust is iets wat opvalt, vooral omdat je hier toch in de hectiek van de stad zit. Het park is heel groot, en er staan allerlei soorten bloemen en planten.  Veel mensen gaan er hardlopen, picknicken of gewoon even chillen. Er lopen heel veel Japanners/Chinezen/etc. rond. Inclusief fototoestellen.

Na een rondje door het park gelopen, ben ik nog even de stad in gedoken. Ik voel me er steeds meer thuis, en weet steeds beter de weg. De sfeer van de stad is geweldig, met name in het weekend. Je kunt geen straat in, zonder dat er muziek wordt gemaakt. En niet door mensen met accordeons, zoals ze in Venlo/Blerick staan, maar echte bandjes. En bij elke band staat ook flink wat publiek te luisteren. Dat mag ook wel, want de meesten kunnen ook echt wat.

O ja, over een groot publiek gesproken. De H&M is redelijk nieuw in Melbourne. En zoals ze in Nederland in de rij staan voor de Primark, staan ze hier in de rij voor de H&M. Dus geniet er maar van dat jullie er zomaar binnen kunnen ;-).  Ik moest er even een foto van maken :-P

 

 

 

 

 

Maandag 12-05

Zoals elke maandag werd de week geopend met de leerlingen. Er werden nieuwtjes verteld, en prijzen uitgedeeld aan leerlingen van Pre-school tot Grade 2 (groep 4), die iets goeds hebben gedaan afgelopen week. De leerlingen krijgen allemaal een boek cadeau. Dit is onderdeel van het programma genaamd “Caught being good”.

Verder was het een “normale” dag vandaag. Eerst spelling, daarna rekenen in niveaugroepen, een presentatie van een leerling, en ’s middags was er scheikunde. De leerlingen hebben een aantal proefjes gedaan met azijn en natriumbicarbonaat (Baking Soda, en nee, dat is geen bakpoeder).

Vorige week is me al opgevallen dat de schriften van de leerlingen heel anders zijn dan in Nederland. En dan heb ik het over de lijnen in het schrift. In Nederland zijn er schriften met speciale lijnen, en een bepaalde afstand er tussen. Vaak heeft elk leerjaar zijn eigen schrift, met een afstand die steeds kleiner wordt. Hier hebben de leerlingen schriften met ‘normale’ lijntjes. Ze krijgen hier ook geen schrijfles. Natuurlijk leren ze de letters, maar ze hebben geen schrijfschrift zoals ze dat in Nederland hebben. De leerlingen van grade 1 en 2 werken ontzettend veel met iPads, onder andere bij het aanleren van de letters. Het schrijven op papier met een potlood komt veel minder aan bod. Hierdoor leren de leerlingen niet hoe ze een potlood/pen op de goede manier moeten vasthouden, en hoe ze de letters op de goede manier moeten schrijven. En dit zie je heel sterk in de handschriften van de kids. Een aantal kinderen schrijft niet eens op de lijntjes.  Het werken met iPads is leuk, en heel handig. Maar je moet als school dus wel heel goed kijken waar je ze wel en niet voor inzet. Want ondanks dat er steeds meer technologische snufjes worden gebruikt in school, blijft het schrijven/leren van de pengreep toch iets wat, naar mijn mening, niet met een iPad kan worden gedaan.

Ook viel me op dat lang niet alle leerlingen linksboven beginnen met schrijven. Er is geen kantlijn, en eigenlijk beginnen de leerlingen maar gewoon ergens met schrijven. Bij het nakijken van werk, heb ik mijn mentor er nog nooit iets over horen zeggen. Ik moet nog eens onderzoeken of dit standaard is op school, of dat hier bijvoorbeeld in grade 4 (groep 6) wel aandacht aan wordt besteed. Al zou ik dat ontzettend laat vinden.

Doordat de leerlingen eigenlijk niet op de lijntjes schrijven, gebruiken ze veel meer papier dan nodig is. Wanneer een schrift “vol” is, wordt er niet gekeken of er nog lege plekken zijn om op te vullen. Ze krijgen gewoon een nieuw schrift.

Het Eurovisie Songfestival wordt ook uitgezonden in Australië, en is hier erg bekend. Toch kijken de mensen het hier meer vanwege de show, en hoe ver de artiesten kunnen gaan. Natuurlijk was de man met de jurk/vrouw met de baard het onderwerp van de dag. Iedereen vond het ontzettend grappig, maar meer met een “wat is dit nou weer-gedachte”. Wel vonden de leerkrachten dat Nederland het erg goed had gedaan. Hier was ik het natuurlijk mee eens, al ben ik totaal geen fan van het liedje. 

Dinsdag 13-05

Als je elke morgen rond dezelfde tijd de tram pakt, zie je vaak dezelfde mensen. Een daarvan is een meneer, die altijd aan het slapen is. Daar is niks mis mee. Maar het hoofd van die meneer gaat alle kanten op. De mensen die naast hem zitten, zullen zich enorm ‘awkward’ voelen. Vandaag knalde hij met zijn hoofd tegen een paaltje. Ik heb mijn lach in kunnen houden… Maar je kunt je voorstellen, dat het best wel enorm grappig was.

Op stage was het de eerste dag van NAPLAN, een soort Citotoetsen. Vandaag hadden de leerlingen hun taaltoets. Tijdens deze toetsen kan ik niks doen met de groep, en had ik gepland om met een leerling uit Grade 1 te werken. Toen ik in de klas kwam, bleek dat deze leerling ziek was. Hm. Ik ben dat uur toch in de groep gebleven om andere leerlingen te helpen, en de leerkracht te assisteren. Er was een groepje leerlingen die een verhaal aan het uittypen waren op de Macbooks. Het was een van de eerste keren dat ze de Macbooks gebruikte, want een aantal leerlingen wist niet precies hoe het werkte. Voor mij was het ook even goed kijken, aangezien ik nog nooit met Macbooks gewerkt heb. Gelukkig sprak het allemaal voor zich, en kon ik de leerlingen op weg helpen.

Na de toetsen hadden de leerlingen gym. Dit kwam erg goed uit, aangezien ze wel toe waren aan een beetje ontspanning. De laatste periode mochten de leerlingen vrij kiezen. Al met al, heb ik vandaag dus weinig kunnen doen.

Woensdag 14-05

Vannacht was het weer alarm. Raad eens? Juist. Niks aan de hand.

Vandaag was het de tweede Naplan-dag. Vandaag stond “reading” op het programma. Dit is hetzelfde als begrijpend lezen. De leerlingen vonden het allemaal goed te doen.

“Mijn” leerling, Leerling A. (zoals we dat op de PABO moeten doen ;-)), was weer beter. Ik heb met haar een aantal oefeningen rondom lezen gedaan, met name om haar beginsituatie in kaart te brengen. De komende weken ga ik met haar de letters oefenen, want die kent ze nog niet allemaal. Ik zou zeggen dat dit voor een Grade 1 leerling, in Nederland groep 3, normaal is. Zeker omdat het nog de eerste helft van het schooljaar is. In Nederland zijn de leerlingen dan bezig met het leren van de letters. In Australië starten ze daar blijkbaar al tijdens pre-school mee, en heeft leerling A. een achterstand.

’s Middags was het onder andere tijd voor Italiaans. Het vragen naar de tijd stond tijdens deze les centraal. Net zoals wij, gebruiken Italianen de 24-uursklok. In Australië gebruiken ze dit niet, en is het onbekend voor de leerlingen. Dit verraste me wel, omdat ik dacht dat het iets was wat iedereen gebruikt. Blijkbaar niet, dus.  

’s Avonds was de Annual Report Meeting. Dit is een algemene infoavond over de school. Ik heb er voor gekozen om hier naartoe te gaan, omdat dit voor mijn opdracht erg handig zou zijn.

Ik heb er dan ook veel van opgestoken. Deze school is een voorbeeld voor veel scholen in Nederland. Ze bieden ontzettend veel aan, ook buiten schooltijd. En de leerkrachten hoor je niet klagen over het werk wat ze moeten doen, en dat ze veel meer geld verdienen dan dat ze uiteindelijk krijgen. Al heb ik geen idee wat een leerkracht hier verdient, dus misschien hebben ze hier ook niks te klagen…

Iets anders wat me vanavond heeft verbaasd, is de betrokkenheid van de ouders. Ik heb altijd het idee gehad, en dit vertellen de leerkrachten ook, dat de ouders een grote rol spelen binnen de school. Helaas heb ik dit vanavond niet gezien. En wel om het volgende…

Er zitten zo’n 520 leerlingen op de school. Als je een algemene ouderavond organiseert, zou je verwachten dat je al die ouders niet in één ruimte kunt plaatsen. Nou, dit was vanavond wel anders.

Ik denk dat er, aan het begin van de avond, ongeveer 75 mensen zaten, waarvan 20 leerkracht. Voor een school met 500 leerlingen vind ik dit weinig.

Er waren leerlingen die deden optreden. Dit was ontzettend leuk. Het grade 3/4 koor, de Shakespeare Club (inclusief oud-Engelse taal), een leerling op de piano, en het grade 5/6 ensemble (bandje). Allemaal heel knap, en de leerlingen blijven me verbazen met wat zij allemaal kunnen. Het niveau ligt ontzettend hoog.

Na elk optreden viel me op, dat er steeds mensen opstonden en wegliepen. Inclusief kinderen die hadden opgetreden. Dit betekent dat ouders dus gewoon naar het optreden van hun kind komen kijken, en de rest van de informatie niet interessant is. Naar mijn mening is het niet netjes om halverwege een ouderavond weg te lopen. Blijf dan een half uurtje langer zitten…

Al met al, waren er aan het eind van avond nog 25 ouders over. Nou ga je je natuurlijk afvragen waar dit aan ligt. Ik kan me voorstellen dat ouders uit grade 4/5/6 echt wel weten hoe de school te werk gaat, en wat de school aanbiedt. Voor hen is dit geen nieuws. Mijn mentor gaf aan dat de directrice niet echt geliefd is door de ouders, en er daarom zo’n lage opkomst was. Maar is dat een reden om niet naar een ouderavond te komen? Afijn, hier kun je natuurlijk lang over doorpraten.  En dat ga ik ook doen, maar niet hier. Dat bewaar ik voor mijn opdracht J.  

 

De afgelopen stagedagen.

Dinsdag 06-05

Vandaag was het een “normale” dag. ’s Morgens, na de teambijeenkomst, zijn we begonnen met ‘TT Writing’. Net zoals bij rekenen, zijn de leerlingen verdeeld in drie niveaugroepen. Tijdens dit uur moesten de leerlingen een aantal argumenten bedenken rondom een stelling. Aan het eind van de les werd er een aantal argumenten besproken.

Na TT Writing was het tijd voor TT Maths. Waar die TT voor staat moet ik nog vragen, maar ik denk dat het iets met de niveaugroepen te maken heeft.

Net zoals gisteren begon de les met een telspelletje. Helaas hebben ze het record niet verbroken, ze kwamen tot 79.

Vandaag bleek dat er echt een enorm niveauverschil zit in de groep. ’s Middags was een aantal leerlingen bezig met staartdelingen, terwijl ik tijdens de les van vanmorgen sommen als 23-6 heb uitgelegd.

Na de pauze was de muziekles aan de beurt. Dit wordt gegeven door een vakleerkracht. Tijdens deze les heeft de groep zelf een kort liedje geschreven. De leerlingen hebben een hoog niveau, in vergelijking met Nederland. Ze spelen op diverse instrumenten en kunnen allemaal noten lezen.

De les was erg leuk om te zien. Volgende week gaan de kids in groepjes hun eigen liedje schrijven. Ik ben benieuwd!

Tijdens de pauze ben ik samen met de andere studenten gaan lunchen. We hebben een uur middagpauze, wat blijkbaar voor Australische begrippen erg lang is. Aangezien ik gewend ben aan een continurooster, voelt het voor mij ook lang. Een continurooster houdt in dat de leerlingen samen met de leerkracht lunchen, een kwartier naar buiten gaan en daarna weer beginnen met de les. Een voordeel hiervan is, dat je om 14:00/14:30 klaar bent, en ’s middags meer tijd hebt voor andere dingen. Hier gaan de leerlingen niet naar huis, maar spelen een uur buiten.

Toen de pauze voorbij was, gingen de leerlingen naar de gymzaal. Oftewel: de speelplaats. Op de speelplaats is een veldje, waarbij dezelfde lijnen op de grond staan als in een gymzaal. Ook deze les werd gegeven door een gymleraar. De les was dus buiten. Alleen als het echt hard regent, of als het te koud is, wordt de les binnen gegeven. De leerkracht was er ook heel duidelijk in: leerlingen moeten buiten kunnen spelen en rondrennen. In een zaal heb je minder vrijheid en zit je toch weer in een ruimte. Die zaal is trouwens geen gymzaal, maar gewoon een grote ruimte.

De laatste les was spelling. En ook deze les was weer een overschijfles. Dezelfde woorden als gisteren…  Ik had nog hoop dat het echt een les zou zijn, maar helaas.

Woensdag 07-05

Ook vandaag heb ik weer veel gezien. ’s Morgens begonnen de leerlingen met hun overschrijfwerk (spelling ;-)) , en kregen ze een extra kruiswoordpuzzel voor de woordenschat. Daarna was er tijd voor ‘Khan Academy’. Hiervoor kwamen de Macbooks tevoorschijn. Khan Academy is een website waarop de leerlingen op hun eigen niveau kunnen rekenen.

Na de pauze was het tijd voor iets leuks: een gastles. Deze keer ging het over kristallen en mineralen. De leerlingen mochten hun eigen kristallen maken. Het resultaat is nog niet bekend, want er staan allemaal potjes in de klas waar een steen met een bepaald goedje in zit. De les werd gegeven door studenten van Melbourne University. Ik, met mijn enorme scheikundige kennis -not-, heb er ook van geleerd.

’s Middags stond er Library en Italiaans op het programma. Het woord ‘library’ zegt eigenlijk al waar de les plaatsvond. Het was ook meer rondneuzen in de bibliotheek, dan dat het echt een les was.

Italiaans was erg leuk om te zien. De leerlingen spreken al een goed woordje Italiaans. Ze krijgen Italiaans, omdat er veel kids met Italiaanse roots zitten.

Na schooltijd was er een vergadering, waarin een gastspreken iets heeft verteld over een computerprogramma. We hebben het meteen kunnen uitproberen, aangezien elke leerkracht een Macbook heeft. Het is een erg handig rekenprogramma,  vooral om omtrek en oppervlakte uit te leggen aan de kiddies.

Donderdag 08-05

Vandaag hadden de kids een Naplan-oefentoets. Naplan kun je vergelijken met de Citotoetsen in Nederland. Volgende week staan de toetsen ingeroosterd. Een verschil met Cito en Naplan, is dat alleen year 3 (groep 5) en year 5 (groep 7) de toetsen maken. De leerkrachten zijn er niet helemaal blij mee, omdat ze de resultaten pas in oktober krijgen…

De leerlingen hebben ’s middags de toets voor rekenen gemaakt. Een nadeel in de groep is, dat de leerlingen met z’n twee aan een tafel zitten. Je kunt dus niet uit elkaar zitten. Met als gevolg dat een aantal leerlingen hulp heeft gekregen van de buurman of -vrouw. Ik heb er extra niks over gezegd of gevraagd, omdat ik heel benieuwd ben hoe het bij de echte toets georganiseerd wordt.

Verder hebben de leerlingen kennisgemaakt met Geogebra, het programma waar we gisteren een workshop over hebben gehad. En zoals verwacht, hadden de leerlingen in 30 minuten meer ontdekt dan wij in 1,5 uur.

O ja, er zijn me nog een aantal dingen opgevallen. De afgelopen dagen hebben zo’n 3 mensen gevraagd of ik getrouwd was. Blijkbaar is het niet heel normaal om gewoon een ring te dragen…

Ook viel me op dat mensen op mountainbikes fietsen. Ik heb nog geen fiets gezien zoals wij die in Nederland hebben, maar dit zal wel met de hoogteverschillen te maken hebben. Overigens zijn fietsers vrij zeldzaam hier. En ik moet zeggen, ik zou hier ook niet op de fiets stappen. Niet alleen omdat je links moet rijden, maar ook omdat er bijna geen fietspaden zijn.  Fietsers moeten hier trouwens verplicht een helm dragen.

Vrijdag 09-05

In het centrum van Melbourne ligt Sea Life Aquarium. Het stond al vanaf het begin van mijn komst op mijn lijstje van dingen die ik moest bezoeken. Ik had het geluk dat Year 4, groep 6, vandaag een excursie had naar het aquarium. En je raadt het al: ik mocht mee! Erg fijn, want het bespaart me 30 dollar entree. Al denk ik dat ik er nog eens heen ga, zodat ik alles op mijn eigen tempo kan zien. Want er valt van alles te zien. Pinguïns, enorme roggen, haaien, zeesterren, zeekomkommers, en ga zo maar door.

Vanmorgen liep er een gids mee, die op een ontzettend leuke manier vertelde over wat er allemaal te zien was. Erg interessant! De leerlingen waren bij terugkomst allemaal positief.

 

 

Nee, bovenstaande foto is niet ingezoomd. Het is een King Krab. Die kreeft aan de linkerkant was ook geen kleintje.

 

 

Sexy beest.

 

De grootste rog ter wereld.

 

 

Deze is ook sexy. Als je goed kijkt zie je Dory linksonder ;-)

Ja, sommige foto's zijn niet helemaal scherp. Dat krijg je met dieren, in water, achter glas. :)

 

Die luie is een jonge pinguïn. De kleintjes zijn een stuk groter dan de volwassenen.

 

De babypinguïns zitten, samen met hun ouders, gescheiden van de rest. Dit is gedaan, omdat de kleintjes nog niet kunnen/mogen zwemmen. Zij hebben een te zachte vacht.

 

 

We kwamen net op het goede moment: de babypinguïns werden gevoerd!

’s Middags was het tijd voor Maclab. Dit is een gedeelte van de bibliotheek waar de leerlingen kunnen werken op iMacs. De kids kunnen kiezen uit verschillende websites of programma’s die ze mogen doen. Op zich is het leuk, maar ik vind het geen toegevoegde waarde hebben. De leerlingen hebben al Macbooks in de klas, waar ze mee kunnen werken wanneer ze willen. Moet je eens voorstellen wat een geld dat gekost heeft, als er van elk leerjaar gemiddeld 3 groepen zijn…

Na school zijn we met een aantal leerkrachten wat gaan drinken in een pub. Een pub is in Australië hetzelfde als wat hier een café is. Maar een café is in Australië een soort snackbar. Lekker logisch van de mensheid.

De leerkrachten zijn allemaal jaloers op het Nederlandse schoolsysteem, vooral op het feit dat wij geen aparte jongens- en meisjesscholen hebben.

Toen we naar huis gingen, ben ik met de auto afgezet bij mijn stageschool. Ik vond het heel vreemd om op de linkerstoel te zitten, en niet te rijden. Overigens zitten alle knopjes, hendels en pedalen op dezelfde plek, of in dezelfde volgorde als in Nederland. Alles is gewoon naar rechts verplaatst.

 

 

De eerste stagedag

Zaterdag 03-05

Allereerst, hartstikke bedankt voor jullie leuke reacties! En dat ik zo leuk schrijf, daar kan ik helaas niks aan doen… ;-)

Voor vandaag hadden ze, voor de verandering, regen voorspeld. Ik besloot om naar het Melbourne Museum te gaan. Volgens de stagekids is het erg leuk. En aangezien het binnen is, was het een goed moment om de toerist uit te hangen.

 “Evolution” is het begrip wat centraal staat in het museum. De evolutie van de dieren die hier geleefd hebben (en nog steeds leven), de natuur, de mensen en hun levensstijl. Maar ook de evolutie van de mens op zich, en van de hersenen. Leuk om wat meer te weten te komen over de geschiedenis van Australië.  Er viel van alles te zien. Van oude trams, tot een mega-inktvis op sterk water. Van vogelspinnen, tot een nagebouwd regenwoud.

 

 

Zondag 04-05

Vandaag stond een rondje stad op het programma. De vorige keer dat ik naar de stad ging, ben ik maar wat rond gaan lopen, terwijl ik niet echt wist waar ik was/heen moest. Ondertussen weet ik dat er 3 hoofdstraten zijn. Vandaag staat de eerste op het programma, omdat mijn tram daar stopt. De tweede en de derde komen nog wel een keertje.

Tijdens het lopen kwam ik een winkel tegen, waar ze ontzettend leuke kleding verkopen. En ik kwam dan ook met een tas met twee jurkjes naar buiten. Toen ik verder liep richting station, kwam ik langs de H&M. Daar stonden ze in de rij om naar binnen te gaan. Zoals dat in Nederland bij de Primark gaat, gaat dat hier dus bij de H&M. Het schijnt dat H&M hier nog niet heel lang zit, dus dat zal ook wel een reden zijn.

Toen ik terugkwam op mijn kamer, begon het weer te regenen. Ik heb hier nog geen dag meegemaakt dat het niet geregend heeft. Maar volgens mij heb ik mijn aankomst qua weer ook fout getimed, want volgende week schijnt het (volgens de weerapp) beter weer te worden. Overigens zaten er een paar papegaaien met elkaar te kletsen toen ik terugkwam. Erg leuk, die kleurtjes. En nee, ze zeggen geen ‘lorre’.

Ze zeggen dat mensen in Australië erg vriendelijk zijn. En dat merk ik ook. Tijdens het reizen met openbaar vervoer hoor je op te staan voor ouderen/mindervalide mensen. Maar hoeveel mensen in Nederland doen dat daadwerkelijk ook? Zodra hier iemand de tram in stapt die een zitplaats verdient, bieden mensen dat aan. Vanmiddag bood iemand zelfs een zitplaats aan, aan iemand die een kind vasthield. Zeg nou zelf, in Nederland zou je dat niet zo snel zien. Ik vind het zelf wel een ‘eyeopener’. 

 

Maandag 05-05

Zo, de eerste stagedag zit erop! Ik heb veel nieuwe dingen gezien en geleerd. Erg leuk om een nieuwe manier van onderwijs te ervaren.

Om 8:40 kwamen alle leerkrachten bij elkaar in de teamkamer. De directrice vertelde wat er vandaag op het programma stond, en eventuele nieuwtjes. Om 9:00 was het tijd om naar buiten te gaan. Daar stonden de leerlingen in een halve cirkel. In het midden van de cirkel stonden twee leerkrachten. Er werden prijzen uitgedeeld. Je kunt bijvoorbeeld een prijs winnen omdat je andere leerlingen het best hebt geholpen. Waar de uitslag op gebaseerd wordt, weet ik niet. Na het uitreiken van de prijzen kwamen er leerlingen naar voren, om te vertellen welke speciale dingen er op het rooster staan van deze week. Daarna werd er een groep naar voren geroepen. Zij moesten, samen met de rest van de leerlingen, het Australische volkslied zingen.  

Na de opening ging iedereen naar zijn/haar eigen groep, waar session 1 begon. Iedere dag is opgedeeld in 4 sessions. Twee ’s morgens, en twee ’s middags. Bij ons stond session 1 in het teken van spelling. Alhoewel, het was gewoon een kwestie van woordjes overschrijven. De groep is opgedeeld in drie niveaugroepen. De differentiatie zit ‘m in de moeilijkheidsgraad van de woorden.

Session 2 was rekenen. Alle leerlingen van Grade 3 zijn verdeeld in drie groepen, ook hier weer op niveau. Ik begeleid de leerlingen die extra ondersteuning nodig hebben.

Wat me meteen opviel is dat er niet volgens een methode gewerkt wordt. Ik weet nog niet precies waar de leerkracht de stof/doelen vandaan haalt.

De leerlingen gingen bij binnenkomst in een kring zitten. Ze begonnen de les met een spelletje, waarbij ze in één minuut zo snel mogelijk moeten tellen. Vandaag kwamen ze tot 80, het record ligt op 82. Daarna werden de diverse symbolen (+, -, x) herhaald, en besproken waar ze voor dienden. Na de uitleg gingen de leerlingen aan de slag. De leerkracht las verhaaltjessommen voor uit een boek, die de leerlingen moesten oplossen.

Session 3 en 4 stonden in het teken van Science, het onderwerp wat de komende weken centraal staat. Deze les werd gegeven door een stagiaire, die in dezelfde klas stageloopt als ik. Overigens zijn er nog meer studenten op school.

Tijdens science hebben we een aflevering gekeken van The Magic Schoolbus. Dat was lang geleden! Blijkbaar wordt het in Australië nog steeds uitgezonden, want de leerlingen kenden het allemaal.

Om half 4 gaat de bel, en gaan de leerkrachten met de leerlingen mee naar buiten, zodat de ouders de kans krijgen om met de leerkrachten te kunnen praten (lees: kletsen) als ze dit willen.

Daarna was het tijd voor een korte vergadering. De leerkrachten zijn ingedeeld in werkgroepen. Elke groep coördineert een bepaald onderwerp. In Nederland heb je vaak de werkgroep ‘sinterklaas’ of ‘carnaval’. In mijn geval ging het over science. Ik moest aan het begin even schakelen, omdat ik toch in mijn hoofd heb dat het bijna het eind van het schooljaar is, terwijl zij pas in kwartaal 2 zitten.

Het is ook erg raar om in het donker thuis te komen, zeker omdat het mei is. Maar straks begint een nieuw seizoen Masterchef Australia, dus het maakt mij allemaal niet uit ;-)

De afgelopen dagen.

Woensdag, 30-04

Zo, de eerste “echte” dag zit erop. Gisteren had ik me voorgenomen om tot 20:00 wakker te blijven. Helaas is dit niet gelukt; rond 19:30 lag ik te pitten. En hoe. Eerst tot 0:30, toen even wakker geweest en vervolgens doorgeslapen tot 11:00. Als ik de wekker niet had gezet had ik nog uren door kunnen knorren. Meteen bij het opstaan merkte ik dat ik me al beter voelde dan dinsdag. Maar toch vond mijn lichaam het niet prettig om op te staan. Het voelt heel gek, en is lastig te omschrijven. Ondanks de vermoeidheid wilde ik toch iets gaan ondernemen. Tijd om de tram te pakken richting te stad. Ik heb ondertussen door hoe die tram werkt, en ik vind het totaal niet vriendelijk richting toeristen. De haltes zijn allemaal genummerd van 1 tot en met, bij mijn tramlijn, 60 (dacht ik). Prima systeem, maar als je de eerste keer de tram instapt verwacht je dat er een bord hangt met de haltes erop. Dit is dus niet zo. De helft staat er maar op. Je moet dus weten welk nummer jouw halte heeft, wil je op de goede plek kunnen uitstappen. Er wordt ook niet omgeroepen welke halte de volgende is. Als het licht is, kun je op de borden bij de haltes nog zien bij welk nummer je bent. In het donker heb je daar dus niet aan. Hierdoor zit je de hele tijd op het bord te staren, terwijl je daar dus eigenlijk ook helemaal niks aan hebt. Maar goed, als je het systeem door hebt is het best logisch.

Vrijdagmiddag ga ik kennismaken op de stageschool. Hier zal ik ook per tram naartoe reizen. Om daar te komen heb ik twee opties. Vandaag ga ik optie 1 uitproberen. De goede tramlijn (die het dichtst bij stage stopt), stopt ook in Preston, de sub-urb waar ik woon. Toch is het een stukje lopen. Op Google Maps zag het er niet zo ver uit, maar dit had ik natuurlijk fout ingeschat. Met als gevolg dat ik 30 minuten lang gelopen had naar de tram. Als ik dan ook nog 25 minuten met de tram moet reizen, moet ik elke dag om half 7 opstaan. Dit is voor mijn doen erg vroeg… Ik denk dat ik toch voor optie 2 ga. Dan kan ik de tram pakken die praktisch voor mijn deur stopt, en moet ik (volgens Google Maps) 15 minuten lopen.  Dat is, vooral voor mijn bed, nog te overzien ;-).

Ik heb ontzettend veel zin in stage. Niet alleen omdat ik ontzettend nieuwsgierig ben naar de school, maar ook omdat ik dan weer snel in het dagelijkse ritme zit. Ik merk dat ik daar wel aan toe ben.

Afijn, dus ik de tram gepakt richting stad, en even bijgehouden hoe lang het reizen was naar stage. Toen ik langs de halte kwam, kon ik de speelplaats van de school al zien. Daar waren kids lekker aan het spelen, dat is al een goed teken. Verder heb ik niet veel kunnen zien, er ligt veel groen omheen. Dat is trouwens ook wel gek, als je hier rondloopt. Totaal andere natuur dan in Nederland. Nou vragen de natuurmensen onder ons zich natuurlijk af wat hier dan allemaal staat. Helaas (of niet)heb ik niet zo’n plantenkennis als Rob Verlinden, en kan ik jullie alleen vertellen dat hier palmbomen staan. Ook qua vogels heb ik geen idee wat hier vliegt. In de stad heb je wel duiven en meeuwen, maar bij mijn kamer hoor ik de hele tijd een heel gek geluid. Ik weet zeker dat het van een vogel is, maar ik heb het beest nog niet kunnen vinden.

In de stad ben ik uitgestapt bij het treinstation waar ik dinsdag bij aankomst ook ben geweest. Dit heb ik extra gedaan, zodat ik een beetje in mijn hoofd had waar ik eigenlijk gelopen heb.

Melbourne is ontzettend groot. Ik heb eigenlijk maar een beetje doelloos rondgelopen, omdat ik gewoon niet wist waar ik eigenlijk moest zijn. Dus voordat ik de volgende keer naar de stad ga, zoek ik eerst even op bij welke winkel ik moet zijn. Na een uurtje te hebben rondgelopen, heb ik weer de tram terug gepakt naar Preston. In de tram merkte ik al snel dat een uurtje lopen (1,5 uur als je de heenweg meetelt) toch nog erg veel is. Ondanks dat ben ik pas om 21:30 gaan slapen. En niet omdat ik ontzettend moe was, maar omdat ik van mezelf moest gaan pitten. Anders zou ik nog verkeerd in het ritme komen.

Oja, het weer is ook nog iets wat ik lastig vind om in te schatten. Bij het nieuws vond de weerman (the Againman ;) ) dat 16 graden echt winterweer was. Nou ja, oké. Dus ik met de jas en een sjaal richting tram. Na twee minuten liep ik zonder sjaal, en op de terugweg zonder jas. Nou moet ik zeggen dat het in de stad een stuk warmer is dan in Preston.

Ook op mijn kamer is de temperatuur instellen lastig. Er hangt hier een airco/verwarming. Ik kan zelf de temperatuur instellen. Helaas  gebeurt dit dan alleen in de bovenste helft van mijn kamer. Als ik koude handen heb, moet ik ze dus even omhoog houden…

 

Donderdag 01-05

Vorige keer heb ik boodschappen gedaan bij de Aldi. Op de terugweg kwam ik er achter dat er nog een andere supermarkt ligt. De Aldi is prima, maar heeft toch zo z’n eigen assortiment, en was vrij klein. Dit in tegenstelling tot de andere supermarkt. Vers brood, verse vis… Lekker! Het probleem waar je dan tegenaan loopt is dat ze daar 20 soorten eieren hebben, 15 soorten boter, etc.. Geen idee wat je dan moet pakken, dus dan ga ik maar voor de goedkoopste.

Verder ben ik er achter gekomen dat je in de magnetron een ei kunt bakken.  En nee, dat smaakt totaal niet anders dan wanneer je een ei in de pan bakt. Overigens is het rond etenstijd altijd erg druk in de keuken (die wordt gedeeld). Op internet heb ik opgezocht wat wel en niet in de magnetron kan, en het blijkt dat je ontzettend veel lekkers kunt maken. De magnetron wordt dus een goede vriend van me J

Morgen ga ik kennismaken met mijn stageschool en de kiendjes. Het schijnt ’s middags flink te gaan regenen, dus ik ga hopen dat ik droog terug kom. Al heb ik liever dat het op de terugweg regent dan op de heenweg…

 

Vrijdag 02-05

Vannacht heeft het zo’n beetje de hele nacht geregend. Tenminste, op de momenten dat ik wakker was. Wat me opviel is dat de regen ineens keihard kan gaan, daarna is het even stil, en dan gaat het weer lekker hard verder. Goed vooruitzicht voor dit weekend.

 

Vandaag stond de kennismaking op de stageschool centraal. Om half 2 stapte ik de school binnen, maar in het gebouw waarvan ik verwacht had dat het zou zijn. Maar daarover later meer… ;-)

Ik moest me melden bij de receptie, waar de receptioniste meteen vroeg of ik “Doriejun” was. De Engelstaligen zien de “ie” als twee afzonderlijke klanken. Dit wist ik al van tevoren, dus dat was geen verrassing. Toen ik bevestigde dat ik inderdaad die Nederlandse studente was, riep de receptioniste via de intercom dat Kathleen (de groepsleerkracht) naar de receptie moest komen. Meteen werd ik vrolijk ontvangen. De kinderen blijven tussen de middag op school, en waren nog buiten. We hadden dus nog even tijd om een rondje door de school te lopen.

De school bestaat uit twee gebouwen. In het ene gebouw zit Grade 1 en 2 (groep 3/4). In het andere gebouw, waar ik dus ook zit, zit Grade 3 t/m 6 (groep 5 t/m 8). Groep 1/2 is daar Pre-school/Kindergarten, en zit los van de basisschool. Wat dat betreft bevalt het Australische systeem me wel ;-).

Ik werd meteen aan iedereen voorgesteld. Ze wisten allemaal dat ik kwam. Kathleen zei alleen even mijn naam, en iedereen wist wat ik kwam doen. De ontvangst was erg leuk. “We’re gonna have fun!” “Nice to meet you, come and have a look at my class if you want to.” Dit bevestigt maar weer dat Aussies erg friendly zijn, en open staan voor andere mensen.

Tijdens de rondleiding werd ook bevestigt dat ze daar voorlopen qua ICT. Bij Grade 3 en 4 hadden ze laadstations voor iPads. In de bibliotheek staan iMacs, en in de klas liggen Macbooks. De leerkrachten waren verbaasd dat wij in Nederland nog niet zover waren. Maar toen ik vertelde dat we wel Digiborden hebben, viel de schrik toch nog mee.

Nadat we een rondje door de school hadden gelopen, gingen we de kinderen buiten ophalen en was het tijd om naar de klas te gaan. In de klas viel me de indeling van de tafels meteen op. Vooraan in de klas hangt een whiteboard (niet eens een digibord, tssssss….). Dan heb je twee rijen tafels, van links naar rechts. De leerlingen zitten met z’n tweeën, naast elkaar, aan een tafeltje.

Tegen de linker- en rechtermuur staan ook nog tafels. Dit betekent dus dat de leerlingen met de rug naar de klas toe zitten.

Bij binnenkomst gingen de leerlingen meteen lezen. Er zaten een aantal boeken tussen die de leerlingen in Nederland ook graag lezen. De schrijver Geronimo Stilton is blijkbaar ook populair in Australië.  Normaal lezen ze 20 minuten, wat best lang is voor een groep 5. Maar vandaag stopten we eerder, omdat ik ook nog even mocht kletsen.

Voorstellen hoefde niet, want de leerlingen wisten al van alles over me. Dit had ik ze van tevoren al gemaild. Ik kreeg nog een aantal vragen over de vliegreis, en waar ik al allemaal geweest was. Daarna hebben de leerlingen mij tips gegeven wat ik nog moet zien in Melbourne. Erg handig!

Er zitten veel verschillende nationaliteiten in de groep. Alhoewel je dat op het eerste gezicht niet zou zeggen. Ook zijn er een aantal kids waarvan de grootouders uit Nederland komen, en tijdens de oorlog naar Australië zijn verhuisd.

Na een voorstelrondje  was het tijd voor een soort spreekbeurt. De leerlingen mogen dan een V.I.P. meenemen naar school. Vandaag had een jongetje (sorry, na 2 uur ken ik de namen nog niet allemaal) die zijn moeder had meegenomen. Hij stelde allerlei vragen aan zijn moeder, en vertelde ook nog iets over zichzelf. Dit laatste vond ik even vreemd, omdat je zelf in je hoofd hebt dat het schooljaar bijna voorbij is. De scholen zijn hier net begonnen met Term 2. Ik blijf het een raar idee vinden dat zij kerstmis vieren in de zomervakantie…

Iets wat mij opvalt, is dat veel kinderen in een korte broek rondlopen, terwijl het vandaag 13 graden was en regende. Kathleen legde me uit dat veel kinderen de zomer “niet los kunnen laten”, en daarom zo lang mogelijk in hun korte broek lopen. Bikkels.

Elke periode/term hebben de leerlingen een ander vak op het rooster staan. Deze periode staat scheikunde centraal. De leerlingen mochten het laatste half uur op de Macbooks zelfstandig werken. De hele klas had blijkbaar gisteren een site ontdekt die erg in de smaak viel: http://littlealchemy.com

Hier begin je met 4 elementen, die je kunt combineren. Je kunt op de gekste dingen uitkomen: eenhoorns, Frankenstein en Darth Vader. De leerlingen vertellen elkaar nieuwe combinaties die ze hebben gevonden. Erg leuk om te zien.

Om half 4 gingen de leerlingen naar huis. De leerkrachten gaan dan mee naar buiten, om nog even met de ouders (of met elkaar) te kletsen. Daarna was het voor ons ook tijd om te gaan.

Kortom: een leuke middag gehad, en ik heb zin om vanaf maandag te starten!