De laatste blog... Bijna terug naar huis!

Vrijdag 11 juli

Om 3:45 ging de wekker. Het was best wel een beetje vroeg ;-) . Ik heb de laatste dingen ingepakt, ben gaan uitchecken, en vervolgens richting station gelopen. Daar de trein gepakt richting centrum, om te wachten op de bus. Om 7:15 vertrok de bus richting Canberra, die overigens doorrijdt naar Sydney. Onderweg zijn me nog een aantal dingen opgevallen:

- Ik heb een kangoeroe gezien. Yesssss. En twee kamelen, maar volgens mij waren die tam.

- De fietsers fietsen gewoon naast de “snelweg”. Daar mag je 110 rijden. Er is ook geen fietspad, ze fietsen in principe op de vluchtstrook. Dat zou ik dus van mijn lang zal ze leven niet doen.

- De wegen zijn van dorp tot dorp. Je moet dus door de dorpen heen rijden, wil je weer naar de snelweg. Overigens is de snelweg gewoon een geasfalteerd stuk tussen het niks.

- Als je in een dorp woont, woon je dus echt in the middle of nowhere.

Rond 13:00 ging de bus ineens langs de kant staan. Bleek dat er motorproblemen waren, en de bus niet meer wilde startten. We waren net voorbij een dorpje genaamd Wagga Wagga (ja, echt). Gelukkig zaten we dus niet helemaal in de wildernis. Maar toch was het best wel een domper. De chauffeur belde meteen naar het bedrijf, die vervolgens een monteur stuurde. Het duurde ruim drie kwartier voordat de monteur kwam. Gelukkig kon de monteur de bus weer maken. Maar toch betekende dit dat we anderhalf uur later in Canberra aankwamen… En na een paar uur in de bus ben je het echt wel zat. Uiteindelijk ben ik om 18:00 in Canberra aangekomen, in plaats van 16:30. Daar stond Tim op me te wachten. We hebben even een rondje door Canberra gelopen en over de universiteitscampus die er zeer dichtbij ligt. Op zich is Canberra een leuke stad. Een heel andere sfeer dan in Melbourne, maar wel leuk.

Nu ben ik in het hostel in Canberra. Ik slaap op een kamer met alleen dames, die overigens allemaal aardig zijn. Eentje vroeg waar ik vandaan kwam. Ik antwoordde: “Netherlands.” “I’m sorry”. “Why are you saying sorry?” “Because of the soccer team.” Hahahaha, geweldig. Het is nu 21:00, en ik ben kapot. Mijn telefoon ligt helaas aan de andere kant van de kamer op te laden, en aangezien ik de wekker moet zetten moet ik wachten tot dat ding is opgeladen. Ondertussen dus maar even deze blog typen.

Zaterdag 12 juli

Vanmorgen zijn Tim en ik naar de dierentuin in Canberra geweest. De koala’s blijven toch mijn favoriet.  Ze hebben zo’n hoog knuffelgehalte! Helaas sliepen de twee koala’s, al is de kans zeer klein dat je ze ziet als ze wakker zijn. Maar ook slapend zijn ze té schattig.

’s Middags zijn we naar een Tv-toren geweest, waar je ook in kunt. Hier had je een mooi uitzicht over Canberra. Het is een erg groene stad, waar goed over nagedacht is tijdens het bouwen. Voor diegene die het niet weten: omdat ze niet konden kiezen tussen Sydney en Melbourne als hoofdstad, hebben ze er maar een stad tussenin gebouwd. Plaats zat hier in Australië.

Nadat we nog even in het centrum waren geweest, zijn we gaan eten bij een Japans restaurant. Ik had nog nooit met stokjes gegeten, en dit was ook een ramp. Ik heb nog steeds geen idee hoe ze dat in Azië doen… Oefening baart kunst, zeggen we dan maar. Het was in ieder geval wel lekker! Na het eten ben ik weer richting hostel gegaan, en heeft Tim weer de bus gepakt richting zijn kamer om in te pakken voor de komende dagen. Dat zijn alweer mijn laatste dagen in Australië. En dat ik die in Sydney mag doorbrengen, is natuurlijk helemaal top!

Zondag 13 juli

Om 12:00 vertrok de bus naar Sydney. Eerst naar Sydney Airport, en dan naar Sydney Central. Onderweg zijn we een aantal dieren tegengekomen:

- Een wombat midden op de weg, waar van alles uit stak.

- Een wombat aan de kant van de weg. Die was heel, maar wel dood.

- Een kangoeroe aan de kant van de weg. Die was ook heel, maar ook dood.

In Nederland zie je regelmatig konijnen aan de kant van de weg liggen. Hier zie je dus wombats en kangoeroes. Als je die ’s nachts aanrijdt heb je flinke autoschade. En dan moet je hopen dat je zelf nog helemaal heel bent.

Toen we aankwamen in Sydney, zijn we in gaan checken in ons hostel, en hebben we onze spullen op de kamers gedumpt. Daarna hebben we de trein gepakt richting Circular Quay, de haven van Sydney. Toen we de trein uitstapten, hadden we al een prachtig uitzicht. Aan de linkerkant de Harbour Bridge, aan de rechterkant het Opra House. Dan besef je ineens dat je echt in Sydney bent. Prachtig om te zien. Na een rondje gelopen te hebben over de haven en langs het Opra House, was het tijd om terug te gaan naar het hostel. Hier hebben we ons klaargemaakt voor hetgene waar we ons al lange tijd op verheugden: The Lion King! Dit was overigens niet in het Opra House, maar in het Capitol Theatre. We hebben een geweldige avond gehad. Wat een enorme productie. Je betaalt er voor, maar dat was het driedubbel waard.

Maandag 14 juli

Vandaag ben ik alleen op pad gegaan, omdat Tim zich niet zo lekker voelde. Eerst ben ik naar de Harbour Bridge gegaan. Ik was van plan om er overheen te lopen, naar de andere kant van Sydney. Helaas heb ik het voetgangerspad niet kunnen vinden. Maar ik had wel een mooi uitzicht. Daarna ben ik via de haven naar de Opra House gegaan, en daar omheen gelopen. Het weer was perfect. Zo’n 18 graden met een lekker zonnetje. Via de Opra House ben ik naar de Royal Botanic Gardens geweest. Vanuit de tuinen had je een geweldig uitzicht over de stad, en over de Opra House/Harbour Bridge. Stiekem ga ik dan toch Melbourne vergelijken met Sydney. Melbourne is qua city centre veel overzichtelijker, en het oogt vriendelijker. De straten van het centrum lopen allemaal parallel, wat makkelijk is.  Sydney is wat dichter op elkaar gebouwd, en de straten zijn smaller. Maar als je naar de haven gaat is het een geweldige stad. En dan is “geweldig” nog een understatement.  Het internet is hier veel te traag om foto’s te uploaden, helaas.

Bij de Opra House zijn veel restaurants en eetkraampjes. Maar ook ontzettend veel meeuwen, die natuurlijk allemaal gevoerd worden. Met als gevolg dat, wanneer je rustig Fish & Chips wilt eten, de meeuwen het gewoon komen halen. En dan is dat er niet een, maar dan wordt er met elkaar gecommuniceerd dat er op een bepaalde plek voedsel te halen valt. Dan is het een groot feest.

Dinsdag 15 juli

’s Morgens hebben Tim en ik de toeristenbus gepakt richting Bondi Beach. Ondanks dat het hier 17 graden is, waren er toch nog een aantal aan het surfen. De golven waren, denk ik, zo’n 2 meter hoog. Erg leuk om te zien. Het is een prachtig strand, ik kan me voorstellen dat het hier in het zomer ontzettend druk is. Na de tour zijn we naar een uitkijktoren gelopen, waar je een mooi uitzicht had over de stad. Gedurende de morgen begon ik me niet helemaal lekker te voelen. Blijkbaar was ik vandaag aan de beurt. ’s Middags zijn we dan ook allebei in het hostel gebleven. Ik heb er nog even voor gezorgd dat mijn koffer niet boven de 23kg zat… Gelukkig is het maar een vlucht van 1,5 uur, en kan ik mijn handbagagekoffer volstoppen. Dat wegen ze toch niet :D

Vanmiddag kwam er een nieuw kamergenootje. Ze kwam uit Duitsland. Toen ik vroeg uit welke stad ze kwam, vroeg ze of ik Venlo kende, want daar woonde ze zo’n 20km vanaf. De Zwei Brüder zal voor haar wel een bekende plek zijn…

Woensdag 16 juli

Vandaag ben ik van Sydney naar Melbourne gevlogen. De vlucht was erg mooi. Eerst had ik prachtig uitzicht over Sydney, en op het eind keek ik uit over Melbourne. Het voelde heel vertrouwd, toch een beetje alsof je weer thuis komt. Het is de afgelopen maanden ook wel mijn “thuis” geweest, dus raar is dat niet.

Ik ben gevlogen met Virgin Airlines, de lokale Ryanair. Alhoewel je tijdens de vlucht gratis drinken en een sandwich kreeg, wat je bij Ryanair niet kunt zeggen. En dat voor een vlucht van bijna 1,5 uur.

Nu lig ik in een hotelkamer bij Melbourne Airport. Morgen voor 10:00 moet ik hier uitchecken. Mijn vlucht naar Dubai gaat om 19:15. Dat wordt nog een lange dag, maar goed. Vannacht al mijn elektronische apparaten opladen, en dan zou het wel goed moeten komen. Nu eerst genieten van mijn allerlaatste Masterchef in Australië…

Donderdag 17 juli

Vanavond vlieg ik terug naar Dubai/Düsseldorf. Aangezien ik, denk ik, geen zin heb om te bloggen als ik thuis ben, is dit mijn laatste blog. Ik zit nu op Melbourne Airport, en ik moet me nog zo’n 9 uur amuseren voor mijn vlucht vertrekt. Gelukkig heb ik een stopcontact en WiFi tot mijn beschikking, dat helpt enorm. Ook komt er af en toe eens een vliegtuig langs. Dat heb je wel eens als je op een vliegveld zit.

Mijn tijd in Australië zit er alweer op. Vrijdag om 13:35 land ik in Düsseldorf. Op de heenweg ging ik “vooruit in de tijd”. Die tijd mag ik straks weer inhalen. Lijkt me wel vreemd wanneer je in het vliegtuig zit en je ziet dat de tijd achteruit gaat i.p.v. vooruit.

Ik wil jullie bedanken voor het lezen van mijn blogs. Ik heb ze altijd met veel plezier geschreven, ik hoop dat jullie ze ook met plezier hebben gelezen. Zo niet, pech gehad ;-)

Aussie Aussie Aussie, Oi Oi Oi!

 

Bye bye Melbourne!

Woensdag 2 juli

Als je van de H&M houdt, moet je hier komen shoppen. Niet te geloven hoeveel spul daar hangt. Twee verdiepingen met dameskleding. Ondanks dat er buiten geen rij stond, was het bij de paskamers wel druk. Helaas (of niet) zijn ze hier niet zo slim om dan naar de herenpaskamers te gaan. Overigens ben ik vandaag niet geslaagd, maar ik heb de helft nog niet gezien. Morgen nog een keertje terugkomen ;-) Ik mag niet te veel kopen, aangezien ik aan mijn kofferkilo’s moet denken… En de helft van de collectie is natuurlijk winterkleding, wat qua kilo’s niet echt meewerkt. Al heb ik wel een aantal dingen die ik niet mee terugneem naar Nederland.

Vrijdag 4 juli

Toen Tim hier was, zijn we naar Eureka Skydeck geweest. Dit is een wolkenkrabber van 88 verdiepingen waar je prachtig uitzicht hebt over de stad. We zijn hier in geweest toen het donker was. Vandaag ben ik nog een keertje geweest, ditmaal om de stad te bewonderen als het licht is. En weer was het prachtig. Helaas was het moeilijk om foto’s te maken, omdat het glas spiegelt. Maar ik heb in ieder geval genoten van het uitzicht. Erg grappig om het verschil te zien tussen het CBD en de suburbs. In het CBD staan de wolkenkrabbers, en eromheen is het dan ineens “plat”.

Zaterdag 5 juli

Ik wil al een tijdje een trui kopen met “Melbourne” of zoiets op. De souvenirwinkels verkopen ze, maar ik vond ze niet echt super leuk. Natuurlijk hangen er ook truien met “Australia”, of iets in die richting, maar ik wilde per se iets met Melbourne. Dat is toch de stad waar ik de afgelopen maanden heb gewoond. Vandaag ben ik nog eens naar de Queen Victoria Market geweest, en daar ben ik geslaagd. Een paarse trui, zo’n lekkere bankhangtrui, met daarop ‘I “hartje” Melbourne. Toen ik in de trein terug naar huis zat, en ik uitkeek op de wolkenkrabbers, realiseerde ik me dat ik na vandaag nog maar 5 dagen in Melbourne ben, waarvan ik de laatste twee dagen vooral bezig ben met opruimen en inpakken.

Dinsdag 6 juli

De reden waarom ik in Australië ben is natuurlijk mijn minor. Vandaag had ik gesprek over mijn opdrachten en de stage in het algemeen. Conclusie: ik heb de minor behaald! Nu heb ik écht officieel vakantie.

Woensdag 7 juli en donderdag 8 juli

Deze twee dagen stonden in het teken van opruimen en inpakken. Ik moet namelijk twee keer mijn koffer inpakken. Één keer om te kijken hoeveel gewicht ik zou meenemen in het vliegtuig, en nog een keer om dingen handig in te pakken voor Sydney/Canberra . Ik mag in de bus twee keer 20 kilo meenemen. Aangezien ik twee koffers heb (een grote en een voor de handbagage) moet ik dus even dingen verbouwen. 

Vanmiddag ben ik nog even boodschappen gaan doen. Dit heb ik expres in de stad gedaan, zodat ik nog even een laatste rondje kon lopen. Het voelt heel gek dat vandaag mijn laatste dag was in Melbourne. Het voelt alsof ik vorige week voor het eerst hier kwam. Ondanks dat Melbourne niet zulke bezienswaardigheden heeft als Sydney, is het toch een stad die je zeker niet mag missen als je naar Australië gaat. Melbourne heeft een ontzettend leuke sfeer, en is zeker een stad waar ik me na ruim 10 weken thuis voel. Ik ga hier morgenvroeg dan ook met een dubbel gevoel weg. Want ondanks dat ik ontzettend veel zin heb om Canberra en Sydney te zien, is Melbourne een heel speciale plek geworden. Ik weet zeker dat ik hier nog eens terugkom. Ondertussen dat ik dit schrijf, zijn de papegaaien buiten aan het kletsen. Die hebben hier, in een van de palmbomen, hun vaste plekje.

Morgen begint voor mij een stukje “vakantie”. En het programma ziet er als volgt uit:

Vrijdagmorgen  – Busrit naar Canberra. Dit duurt zo’n 9 uur…

Zondagmorgen  – Busrit naar Sydney (samen met Tim). Dit duurt 3 uur.

Woensdagmiddag – Vliegtuig terug naar Melbourne Airport.

Donderdagavond (AUS tijd)  – Vliegtuig terug naar Dubai/Düsseldorf.

Vrijdagmiddag (NL tijd) – Landen in Düsseldorf. Dan zit mijn Australian Adventure er alweer op.

Zomervakantie in de winter...

Zaterdag 21 juni

Vandaag was een actieve dag voor mijn voeten. Eerst ben ik naar een groot winkelcentrum gelopen, wat ongeveer 30 minuten van mijn kamer af ligt. Daar heb ik eindelijk passievruchten gevonden. Aangezien je die in Nederland niet/moeilijk krijgt, wilde ik ze hier eens proberen. Het is dat er een bordje bij stond, anders had ik ze niet gevonden. Ze zagen er namelijk iets anders uit als dat ik had verwacht. Ik denk dat ik, als ik wist hoe ze er uit zagen, ze al eerder had gevonden. Eenmaal thuisgekomen heb ik er meteen eentje leeg gelepeld. Heerlijk!

Later, toen ik naar de supermarkt ging, heb ik nog eens goed gekeken. En ja hoor, daar lagen ze gewoon. 

Rond 18:30 klonk het evacuatiealarm. Dit keer had ik geen zin om dingen in te pakken, en was het dus een kwestie van jas aan en naar buiten. Toen ik eenmaal uit mijn kamer kwam, werd er omgeroepen dat het alarm op de eerste verdieping was geactiveerd. Dit is de verdieping waar ook mijn kamer is. Toen ik richting de deur liep, rook ik het al. Er was iets duidelijk iets verbrand in de keuken. Anderen vertelden inderdaad dat er niks aan de hand was, en kon ik weer rustig naar mijn kamer. Nu hangt er zo’n lekker luchtje hier.

Dinsdag 24 juni

Hét onderwerp van vandaag was het weer. Het was, voor Melbourne, echt winter. Er was veel regen en harde wind. Volgens het nieuws zaten veel huishoudens zonder stroom. Dit geloof ik ook wel, aangezien de stroomkabels hier boven de grond lopen. Veel mensen hoorde je “klagen” dat het zo koud was, terwijl ze niet eens een winterjas aan hoeven… Watjes. ;-)

Vandaag heb ik samen met Kathleen de rapporten afgerond. Ze moesten in een officieel mapje, en vervolgens in een envelop. Het wordt allemaal heel formeel gedaan. De rapporten zijn ook best dikke pakketjes, aangezien er over elk vak een stukje geschreven wordt.

Woensdag 25 juni

’s Morgens tijdens de briefing werd er verteld dat alle rapporten voor grade 3 t/m 6 opnieuw moesten worden geprint, omdat er blijkbaar ergens een foutje in zat.  ’s Middags hebben Kathleen en ik, tijdens Italiaans, dus alle rapporten moeten wisselen. Wij konden beiden niet het verschil zien tussen de twee. Later bleek dat er alleen bij grade 5/6 een fout was… Lekker papierverspilling. Ach ja, de leerlingen hebben ze in ieder geval nog mee kunnen nemen vandaag. J

Na stage ben ik nog even naar de stad gegaan. Vrijdag wil ik de leerlingen trakteren op Dutch pancakes, oftewel poffertjes. Voor 15 dollar heb ik bij de Australische Action een poffertjespan kunnen scoren. Die laat ik trouwens op stage, aangezien het mij kilo’s/plaats kost in mijn koffer, en ik kan ‘m thuis niet inpluggen. Ik betwijfel of het kwaliteit is, maar dat zal ik morgen tijdens het bakken wel merken…

Donderdag 26 juni

Toen ik tijdens de pauze naar de teamkamer kwam, stond er een verrassing voor me te wachten. De tafel was bedekt met een wit tafelkleed, met oranje versieringen. Ook stonden er typisch Nederlandse lekkernijen op tafel (o.a. speculaas en drop). Ik kreeg een applaus toen ik binnenkwam. Een ontzettend leuke verrassing!

’s Middags was de magic show voor Grade 2. De leerlingen mochten hun trucjes laten zien aan de andere leerlingen. Het was een geslaagde middag.

Toen ik in de tram zat richting huis, moest de chauffeur ineens keihard op de rem trappen. Bleek dat hij tegen de achterkant van een auto aan zat. De bumper van de auto heeft het niet overleefd, en lag op straat. En dat terwijl de auto gewoon is doorgereden. De trambestuurder moest dus de tram stilzetten, uitstappen, en de bumper aan de kant leggen. Gelukkig was er niemand gewond. Iedereen was ontzettend verbaasd dat de auto gewoon doorreed… Dat is niet alleen vreemd, omdat je bumper op straat ligt, maar ook asociaal tegenover de trambestuurder.

Eenmaal thuis aangekomen, ben ik de poffertjes gaan bakken. Het beslag werd wat klonterig, aangezien ik geen zeef had… Ook werd de poffertjes pan aan de ene kant heter dan de andere kant. Uiteindelijk heb ik maar een helft van de pan gebruikt. De supermarkt hier verkoopt geen poedersuiker zoals wij dat kennen. Ze hebben wel icing sugar, de officiële Engelse versie, maar dit is toch anders dan poedersuiker. Ook zit het niet verpakt in een bus, maar gewoon in de verpakking zoals suiker normaal ook is verpakt. Ik heb daarom karamelsaus gekocht, omdat ik vond dat de poffertjes wel iets extra’s nodig hadden.

 

Vrijdag 27 juni

Ineens was het zover: de allerlaatste stagedag. Op zich was het een normale dag. Ze begonnen ’s morgens met hun spelling en tafeltjes. Daarna was het opruimtijd. De laatjes van de leerlingen werden flink uitgemest, en ook de kast met de knutselspullen was aan de beurt. Toen was het tijd voor mijn “afscheid”.  Een aantal leerlingen had snoepjes meegenomen, en ik trakteerde op mijn poffertjes. Ze vielen gelukkig erg in de smaak. Van een paar leerlingen heb ik een cadeautje gekregen, ontzettend lief!

Na de lunchpauze was het tijd voor de Arts Assembly. Alle leerlingen verzamelen buiten. De directrice doet nog even een woordje, en dan is het tijd voor optredens van de leerlingen. Om 14:30 mocht iedereen naar huis, en ben ik vrij snel daarna ook naar huis gegaan met een heel dubbel gevoel. Ik heb een geweldige stageperiode gehad, maar ik merk dat ik ontzettend moe ben. De komende nachten even goed slapen. Volgende week staat in het teken van het afronden van mijn opdrachten en het bezoeken van de laatste dingen in Melbourne.  

Zaterdag 28 juni

Toen ik in April op zoek was naar een stageschool, moest ik kiezen tussen twee scholen. Ik heb uiteindelijk gekozen voor de school die het dichtst bij Melbourne CBD lag. Vanmiddag ben ik naar de andere school gegaan; Alphington Primary School. Gewoon om te kijken hoe die school er uit ziet, en waar ik terecht zou zijn gekomen als ik voor die school gekozen had.

Eerst moest ik met de trein naar Melbourne, om vervolgens over te stappen op de trein naar Alphington. Daarna was het nog een stukje lopen. De buurt was over het algemeen armer dan in North Fitzroy. Ook was het een stuk minder levendig, al is dat in het weekend natuurlijk anders dan tijdens schooltijden. Het is een kleine school, met veel noodgebouwen. Tenminste, zo zagen ze er uit. Er was een moestuintje waar van alles groeide, erg leuk! De lokalen zagen er, voor zover ik kon zien, erg kaal uit. Ik denk dat ik een goede keuze heb gemaakt door naar North Fitzroy te gaan.

Maandag 30 juni

Vanmorgen heb ik even aan school gewerkt. Het leek er op dat het goed weer zou worden vandaag. Ik vond dat ik dat wel even mocht benutten, en heb de tram gepakt richting St. Kilda. Dit is een suburb aan Port Philip, de “inham” waar Melbourne ligt. Hier ligt het strand van Melbourne. Het is geen heel breed strand, zoals wij dat in Nederland aan de zee hebben. Nu was er weinig te doen, maar ik kan me voorstellen dat dit in de zomer een leuk plekkie is. Het was in ieder geval heerlijk om even uit te waaien. Toen ik terugliep naar de tramhalte, begon het keihard te regenen. Had ik dat even goed gepland ;-).

Stageweek 6 en 7.

Woensdag 11 juni

Ik heb het gevoel alsof het dinsdag is… Dat krijg je met zo’n lang weekend.

Een aantal weken terug vertelde ik over een leerling die een tafel voor zich alleen mocht hebben, omdat hij Beauty Queen de goudvis mee zou nemen.

Dit heeft hij gedaan, zo’n twee weken geleden.

Ik heb me de afgelopen tijd afgevraagd hoe lang de vis het vol zou houden.

…

Beauty Queen is gisteren helaas overleden.

De leerlingen vonden het erg, maar de leerling van wie Beauty Queen was zei meteen: “I’m gonna bring a new fish, called Princess Twinkle Toes.”  Heerlijk joch.

Beauty Queen is begraven op de speelplaats.

Zaterdag 14 juni

Donderdag kwam ik er achter dat er een Nederlandse winkel is in een suburb van Melbourne. Aanstaande maandag ga ik een les geven over Nederland, en het leek me leuk om de leerlingen wat Nederlandse producten te laten zien.

Na twee uur reizen, kwam ik aan bij de winkel. Het was een klein winkeltje, waar onder andere hagelslag, drop, stroopwafels, peperkoek en bakproducten werden verkocht. Ontzettend grappig om tussen de Nederlandse dingen te lopen. Er waren een hoop dingen tussen waarvan je je niet realiseert dat het Nederlands is. Natuurlijk was het allemaal een stuk duurder dan in Nederland.  Ik heb 30 stroopwafels gekocht (voor elke leerling 1), twee pakken hagelslag en een pak blauwe muisjes. Ik ben echt een hagelslagmens, dus een pak ga ik zelf opsmullen. De hagelslag zit in een Engelse/Duitse verpakking.  Heel vreemd. Al zijn de muisjes wel gewoon in het Nederlands. Blijkbaar maakt De Ruijter ook internationale hagelslagpakken…

Ik ben heel benieuwd wat de leerlingen van de stroopwafels vinden, al denk ik dat ze het wel lusten. En anders offer ik me wel op… ;-)

’s Avonds, toen ik al in bed lag, hoorde ik het alarm af gaan. Ik bereidde me er vast op voor dat er waarschijnlijk weer werd omgeroepen dat er ergens een emergency system geactiveerd was.

Na een aantal seconden klonk het “evacuation-alarm”. Dit betekende dus dat we het gebouw uit moesten. Tijd voor actie… Pffff… Ik heb rustig mijn laptop, tablet en andere waardevolle dingen in een tas gestopt en ben mijn kamer uit gelopen. Ja, ik weet dat dit niet mag. Maar als ik had geroken dat er ergens vuur was of zo, had ik dit waarschijnlijk ook niet gedaan.

Een aantal andere bewoners zei dat het loos alarm was. Dit verwachtte ik al, maar aangezien het geen officiële mededeling was ben ik toch naar beneden gelopen. Stel dat er wel iets aan de hand is.

Eenmaal beneden aangekomen, werd er omgeroepen dat er ergens een emergency system geactiveerd was (goh, niks van gemerkt), en ze het zouden onderzoeken. Een aantal minuten later werd er weer omgeroepen dat er niks aan de hand was. Wat een verrassing… Iedereen liep met een diepe zucht weer terug naar zijn/haar kamer.

Zondag 15 juni

Ik heb spierpijn van het lopen. Waarom kan Australië niet net zo plat zijn als Nederland?

Maandag 16 juni

Vandaag heb ik de les gegeven over Nederland. Ik heb verteld over Sinterklaas, stamppot, klederdracht en nog een aantal onderwerpen. De leerlingen vonden het erg interessant, en stelden veel vragen. Ze waren erg verbaasd over Sinterklaas en Zwarte Piet, en ze vonden het erg leuk om mij dingen te laten vertalen in het Nederlands. (“What’s ‘I wear underwear’ in Dutch?”) Ik had een aantal Nederlandse namen op het bord gezet, en de leerlingen mochten proberen om ze uit te spreken. Ik heb ze Jan Smit laten luisteren, dit vonden ze vreselijk. De leerlingen hebben Blauwe Muisjes, hagelslag en stroopwafels mogen proeven. De stroopwafels vielen erg in de smaak. Ik had de stroopwafels in tweeën verdeeld, omdat ik anders een hele stroopwafel weg kon gooien als iemand het niet lustte. Uiteindelijk heeft iedereen twee helften gehad. Ik citeer: “I don’t like this, I absolutely love this!”

Ook was er een aantal leerkrachten die er achter kwamen dat er wat lekkers te krijgen was. Ook zij vonden de “stroepwaffels”, zoals zij ze noemden, erg lekker.

Kortom: een ontzettend leuke middag gehad.

 

Woensdag 18 juni

Vandaag was de Artshow. Elke groep hing werkjes op die de leerlingen hadden gemaakt. De ouders mochten van 15:30 tot 17:30 komen kijken. Een aantal leerlingen deed aan “busking”. Zij zorgden voor muziek. Ze speelden onder andere piano, gitaar, saxofoon en klarinet. Ik vind het nog steeds ontzettend leuk om te zien hoe de school omgaat met muziek. Scheelt ook wel dat ze een vakleerkracht hebben, dan krijgen de leerlingen toch vaak beter muziekles. Veel leerlingen nemen tijdens de muziekles hun eigen instrument mee.

Vannacht speelt Nederland tegen Australië. De kinderen in mijn groep hebben niet veel vertrouwen in de Socceroos, zoals het Australische voetbalteam genoemd wordt. Ik blijf er in ieder geval niet voor wakker, aangezien de wedstrijd hier om 2:00 is. Natuurlijk hoop ik morgen een positief bericht te lezen op NU.nl.

Donderdag 19 juni

Jeeej, gewonnen!

Op stage waren ze wel trots op hun Socceroos, ondanks dat ze verloren hadden. Nederland heeft, zoals ik het gelezen heb, wel erg veel geluk gehad. “Robin ven Pursie”, zoals hij hier genoemd wordt, had het blijkbaar goed gedaan. Voetbal is hier geen populaire sport, dus het boeit de mensen hier niet echt.

Vrijdag 20 juni

Vandaag was er Open Session. Dit wil zeggen dat de ouders tijdens het eerste uur in de klas mogen komen kijken. Bij ons deden de leerlingen een Magic Show. Ze zijn een aantal weken bezig geweest met het opzoeken en oefenen van de magic trics en het maken van posters en kostuums. De afgelopen week hebben we een aantal keer gerepeteerd, en vandaag was het dan zover. De leerlingen hebben het perfect gedaan. De reacties van de ouders waren heel positief, en mijn mentor en ik waren natuurlijk super trots op de kiendjes. Volgende week doen alle Grade 3s hun show voor de Grade 2s.

Maandag begin ik aan mijn laatste stageweek. Dan is hetgene waarvoor ik hier gekomen ben alweer voorbij. Aan de ene kant ben ik toe aan vakantie, aan de andere kant zou ik er zo nog een paar weekjes aan kunnen plakken. Ik heb totaal niet het gevoel dat het bijna zomervakantie is. Dit zal wel komen doordat ze hier midden in het schooljaar zitten, en het feit dat het hier winter is. Morgen is de kortste dag van het jaar. De dagen zijn hier langer in vergelijking met onze winter. Als ik naar stage ga (7:30) is het licht, rond 17:00 begint het te schemeren. Het is gelukkig dus niet zo dat je in het donker weg gaat, en in het donker thuis komt.  

Stageweek 5: rapporten.

Woensdag 4 juni

Toen ik vanmorgen in de klas kwam, was mijn mentor er niet. Heel vreemd, want normaal is ze er al om 8:00. Dat is voor Australische begrippen heel vroeg, aangezien de teamleden om 8:40 aanwezig moeten zijn voor de Staff Briefing. De meeste leerkrachten komen tussen 8:20 en 8:35 eens rustig binnenwandelen.

Toen ik even later de teamkamer binnen kwam, vertelde Carol, de andere stagiaire in de groep, dat ze ziek was. Carol zou sowieso de groep draaien, dus er was niks aan de hand. De vervangster heeft een rustige morgen gehad ;-) ’s Middags stonden er de hele middag ‘specialists’ op het programma (gym en Italiaans), dus voor ons een middagje chillen J.

Donderdag 5 juni 

Vandaag stond “the self-assessment grid” op het programma. Over drie weken is het eerste semester voorbij, en krijgen de leerlingen hun rapport. De leerkrachten vertellen in dit rapport natuurlijk over de prestaties van de leerling. De leerlingen hebben zelf ook een belangrijke rol bij het rapport. Vandaag moesten ze een formulier invullen, waarbij ze moesten vertellen wat ze geleerd hadden in het afgelopen halfjaar. Ook moesten ze vertellen wat ze in het volgend semester nog willen leren, of wat ze kunnen verbeteren. Ik vond dit erg leuk om te zien, omdat de leerlingen nu bewust zijn van hun eigen leerproces. Het rapport is niet zomaar een blad met cijfertjes, waar vervolgens de leerkracht met de ouders over in gesprek gaat, en de leerling vervolgens thuis te horen krijgt wat er allemaal over hem/haar gezegd is. Nu is het rapport iets van de leerkracht en de leerling samen. 

Omdat er geen methodes worden gebruikt, staan er geen cijfers op zoals we dat in Nederland kennen. Er staan resultaten op van toetsen die verplicht zijn voor scholen. Voor de rest beschrijft de leerkracht wat de leerling geleerd heeft tijdens de lessen (English, maths en science). Hierdoor krijg je een veel positievere insteek. Als er in Nederland een 5 op een rapport staat, ga je toch op een negatieve manier naar een leerling kijken, omdat een 5 onvoldoende is en als een “slecht punt” wordt beschouwd.  En dat terwijl die leerling waarschijnlijk ontzettend veel geleerd heeft, maar toevallig niet kan voldoen aan de eisen van de methodetoetsen. Door te beschrijven wat een leerling wél geleerd heeft, ga je niet alleen zelf op een positievere manier naar het kind kijken, maar kijkt het kind ook veel positiever naar zichzelf.

Vrijdag 6 juni

Vandaag ben ik de hele dag op stage geweest. Huh? Het was toch een vrije dag? Ja, eigenlijk wel. Maar aangezien ik het interessant vond/vind hoe de rapporten worden gemaakt, ben ik naar stage gegaan om te helpen met het invoeren van gegevens.

In Nederland heb je “TULE”. Dit zijn doelen die voor groep 1/2, 3/4, 5/6 en 7/8 zijn vastgesteld. Aan het eind van het jaar moeten de leerlingen dus in principe aan deze doelen voldoen. In Australië hebben ze hetzelfde, AUSVELS. Dit werkt op een iets andere manier, maar dat ga ik hier niet helemaal uitleggen. Het komt er op neer dat, wanneer een leerling op niveau 2.5 zit qua lezen, hij/zij de doelen van halverwege Grade 3 heeft behaald. Leerlingen werken dus naar niveau 3, het eind van Grade 3, toe. Vandaag hebben Carol en ik bekeken op welk niveau de leerlingen zitten. Nu snap ik waarom de leerkrachten een dag vrij hebben voor de rapporten. Alle data wat ingevoerd moet worden, de comments die geschreven moeten worden voor de leerlingen... Ontzettend veel werk. Je moet het werk bekijken van leerlingen, de scores van hun toetsen, en hoe ze in de klas presteren.

Zaterdag 7 juni en zondag 8 juni

Zaterdagmorgen ging de wekker om 6:00, want om 8:00 zou Tim, mijn broer, op het station staan. Hij loopt t/m augustus stage in Canberra, en kwam dus een weekend naar Melbourne. We hebben dit weekend beide de toerist uitgehangen. Zaterdag hebben we twee citytours gedaan, met zo’n rode dubbeldekkerbus. Natuurlijk zaten we vooraan op de bovenste verdieping. De eerste tour ging langs de haven, langs het Zuiden van Melbourne. De tweede tour ging door de stad zelf.

Ook zijn we naar een Dreamworks Exihibition geweest, waarbij je zag hoe de Dreamworks animatiefilms worden gemaakt. Erg interessant om te zien wat een hoop werk dat is.

’s Avonds zijn we naar Eureka Skydeck 88 geweest. Dit is het hoogste gebouw (88 verdiepingen hoog) in Melboune. Mensen kunnen naar boven, om van het uitzicht te genieten. En wat voor een uitzicht! Helaas kon ik geen fatsoenlijke foto’s maken, vanwege de spiegeling in de ramen. Ik ben van plan om overdag nog een keer terug te gaan, dus dan kan ik foto’s maken.

Op zondag zijn we eerst naar de Queen Victoria Market gegaan, waar we ontbeten hebben. Daarna hebben we nog even rondgehangen in de stad.

’s Middags zijn we naar mijn kamer toe gegaan, om alles voor het bezoek aan Canberra en Sydney te regelen. Ik loop stage tot 27 juni, en heb dan twee weken “vakantie” in Melbourne  Tijdens deze weken rond ik mijn minoropdracht af. Op vrijdag 11 juli moet ik uitchecken, en ga ik ’s morgens met de bus naar Canberra. Dit is, voor Australische begrippen, “maar” een reis van ruim 8 uur. Ik blijf op zaterdag in Canberra, en reis op zondag samen met Tim door naar Sydney voor 4 dagen. Op zondagavond gaan we naar een voorstelling van The Lion King. Dit schijnt, volgens een studiegenoot van Tim, echt een geweldige voorstelling te zijn. En onder het motto “we zijn hier maar één keer” (alhoewel ik denk dat ik hier vast nog eens terug kom), hebben we besloten om tickets te boeken.

’s Woensdags vlieg ik terug naar Melbourne, om vervolgens op donderdag het vliegtuig in te stappen richting Dubai/Düsseldorf. Een drukke week, maar ik heb er ontzettend veel zin in!  

 

 

Week 4!

Dinsdag 27 mei

Ik ben deze week voor de tweede (en laatste) week in de andere groep, vanwege de zwemlessen. De leerlingen moesten vandaag een extra setje kleding meenemen, want het was “safety day”. Tijdens deze les hebben de leerlingen diverse dingen geleerd: het zwemmen met zwemvesten,  het gebruiken van een touw om iemand uit het water te halen, en natuurlijk het zwemmen in normale kleding.

Wat me de afgelopen week is opgevallen, is de zwemtechniek die de leerlingen aangeleerd krijgen. Ik heb (voor zover ik me kan herinneren) eerst de schoolslag geleerd. De borst- en rugcrawl kwam later, maar daar werd niet veel aandacht aan besteed. De kinderen krijgen hier borstcrawl, inclusief het ademen tijdens de slagen. Nou, dat doe ik ze niet na.

Tijdens de zwemles kwamen er ook een aantal footballers zwemmen. En nee, football is niet hetzelfde als voetbal. Mijn mentor vertelde, toen de sporters binnenkwamen, dat ze in de footballwereld erg bekend zijn. Hij heeft me ook een aantal namen verteld, maar die ben ik, als mega footballfan, weer vergeten.

Woensdag 28 mei

Ik heb vandaag voor de eerste keer les gegeven in de groep. Dit ging erg goed! De les die ik heb gegeven is TT Maths. Mijn mentor vroeg me vanmorgen of ik dit wilde doen. Hij vertelde dat de keersommen op het programma stonden. Het was de allereerste les waarbij keersommen werden uitgelegd. Voor mij dus twee uitdagingen: het uitleggen van keersommen, wat ik nog nooit gedaan heb, én het lesgeven in het Engels. Aangezien er geen methodes worden gebruikt, moeten leerkrachten zelf de les in elkaar zetten. Mijn mentor had een boekje waarbij de sommen d.m.v. plaatjes werden uitgelegd. Verder was er niks voorbereid. Dus was het aan mij om te bedenken wat ik ging doen, en hoe ik dit ging doen.

Ik was bang dat ik bepaalde dingen misschien niet goed kon uitleggen, maar daar had ik uiteindelijk gelukkig geen problemen mee.

Aan het eind van de les hadden alle leerlingen door hoe vermenigvuldigingen in elkaar zaten. Dit is natuurlijk fijn! Zeker als je bedenkt dat deze groep leerlingen een lager niveau heeft dan de rest. 

Toen de leerlingen even vrije tijd hadden, na het maken van een toets, was een aantal leerlingen bezig met het vouwen van hoedjes. Ze deden dat op een andere manier dan ik dat geleerd heb. Zij deden dezelfde stappen als bij het vouwen van een boot, alleen stoppen ze veel eerder. Ik heb ze laten zien hoe ik het deed, omdat het resultaat steviger is. Het begon met het uitleggen aan één leerling, en uiteindelijk heeft de hele klas bootjes gevouwen.

Vrijdag 30 mei

De laatste zwemles stond vandaag op het programma. De eerste helft van de les kregen de leerlingen gewoon les in de instructiegroepjes. Daarna was het tijd voor een wedstrijdje, in de vorm van estafette. De leerlingen moesten allemaal een baantje zwemmen, en een slang meenemen. Je kon hier goed zien hoe de leerlingen gegroeid zijn tijdens de afgelopen twee weken.

Na de race mochten de leerlingen naar de overkant proberen te lopen over een aantal matten. Er zaten een aantal flinke uitglijders tussen, gelukkig konden ze er zelf om lachen.

Zaterdag 31 mei

Als je Masterchef Australië kijkt, moet Adriano Zumbo je bekend in de oren klinken. Hij is een beroemde “pastry chef”, hij maakt dus alleen maar zoetigheden.

Adriano staat bekend om zijn macaroons. En laat hij nou nét een winkel hebben in een zuidelijke sub-urb van Melbourne!

Als je er binnen komt, loopt je het water al in de mond. Ongelofelijk wat voor kunstwerken daar liggen. Van taarten waar je 125 dollar voor betaalt (voor de echte Masterchef-fans: de V8-cake), tot kleine gebakjes van 9 dollar. Uiteindelijk ben ik weer naar buiten gelopen met 6 macaroons, en een kleine lemon merengue pie. En die macaroons, zijn niet zomaar met aardbei- of chocoladesmaak. Maar “Berry Brulée”, of “Salten Caramel”. Omnomnomnomnom. Héééérlijk. Ik denk dat ik er in mijn vakantie nog wel een keertje naartoe ga…

 

 

Zondag 1 juni

Het enige wat ik vandaag gedaan heb, zijn de boodschappen. Het heeft zo’n beetje de hele dag geregend. We komen ondertussen in de periode waarbij het hier kouder is dan in Nederland. Het is hier nu officieel winter. De temperaturen liggen meestal tussen de 15 en 20 graden. Niet echt winter zoals wij dat gewend zijn. Toch is het wel heel vreemd om weer de bladeren van de bomen te zien vallen, en om 17:00 in het donker thuis te komen.

Toen ik naar de supermarkt liep, ben ik via een andere weg gelopen. Daar viel me iets op.

 

 

Ik snap dat verkeersborden en –tekens anders worden geplaatst dan in Nederland. Toch vind ik dit niet heel erg logisch. De enige reden die ik kan bedenken, is dat het iets te maken heeft met het links rijden. Maar dat vind ik heel vreemd, want in dit geval maakt niet uit aan welke kant je rijdt, het blijft raar. Zal wel weer Australische/Engelse logica zijn ;-).

 

Maandag 2 juni

Tijdens de RLP-session, waarin “Believe it or not” het thema is, ging het over mythes. De leerlingen kregen een aantal mythes, zij moesten bepalen of het wel of niet waar is. Een daarvan ging er over dat je, na het schudden van een blikje frisdrank, tegen de zijkant moet tikken om te voorkomen dat je een fontein krijgt bij het openmaken. Veel leerlingen zeiden dat dit waar was. Toevallig wist de andere stagiaire in de groep, dat er ergens een blikje cola stond. Twee zelfs. En wat doe je dan? Juist, naar buiten met de kids, en het uitproberen. Twee leerlingen werden omgetoverd tot Adam en Jamie (van Mythbusters). Zij mochten met de blikjes schudden, en tegen een van de blikjes tikken. Vervolgens werden de blikjes allebei tegelijkertijd opengemaakt. De conclusie was dat het niet waar was:  “It’s busted!”

Na school was er een bijeenkomst waarbij de leerkrachten grade 3 en 4 bij elkaar gingen zitten. Ditmaal om een programma door te nemen waar de rapporten op worden gemaakt. Aanstaande vrijdag is een “student-free day”, ook wel “report writing day” genoemd. Voor de leerlingen een vrije dag, voor de leerkrachten een dag om rapporten te schrijven. Daar zouden leerkrachten in Nederland jaloers op zijn…

 

 

Beauty Queen, koala's and more...

Zo, het is alweer 1,5 week geleden sinds mijn laatste blog. Deze is dus best lang. Je bent gewaarschuwd! ;-)

Donderdag 15 mei

De laatste Naplan-toets stond vandaag op het programma. De leerlingen sloten de toetsen af met rekenen. Voor de toets, mochten de leerlingen nog even buiten spelen. Even ontspannen voor de toets. Bij het buitenspelen, spelen de leerlingen “Marco Polo”. Dit is tikkertje, waarbij de tikker de ogen dicht heeft. Hij of zij roept “Marco”, de rest van de kinderen roept “Polo”. De tikker moet op de stemmen afgaan, om te weten waar de kinderen zijn die hij moet tikken. Het spel wordt al een tijdje gespeeld, maar ik heb me altijd afgevraagd hoe lang dit goed gaat. Met name omdat de leerlingen ook op de speeltoestellen spelen. En vandaag was het raak. Een leerling was tegen een paal gelopen, en had een stuk van zijn voortand af. Toevallig werkt zijn moeder bij een tandarts, en kon hij daar meteen terecht. Geen Naplan-toets voor hem...

Na de toets was het tijd voor rekenen. In verband met de toetsen van de afgelopen dagen, stonden de tafels anders opgesteld. De leerlingen vonden dat het tijd werd voor een nieuwe opstelling. Ze mochten dan ook hun eigen ontwerp maken. Dit ontwerp werd gemaakt op ruitjespapier. En het bleek nog niet zo makkelijk. Eerst moesten de leerlingen weten wat de lengte en de breedte van het lokaal is. Daarna werden de tafels opgemeten, en konden de kids aan de slag met hun ontwerp. Tijdens het tekenen werden er nog een aantal probleempjes gevonden. De deur gaat naar binnen open, dus  daar kunnen geen tafels staan. Ook ontstond er een probleem:  “The problem of the 13th table”. Het bleek lastig te zijn om 13 tafels (twee leerlingen per tafel) in een leuke opstelling te zetten.  

Na het maken van de ontwerpen, ging de discussie wie er een tafel voor zich alleen kreeg. Er zijn 25 leerlingen, en 26 plekken. We besloten om de leerlingen, die aan deze tafel wilden zitten, te laten vertellen waarom zij die plek verdienden. De meeste kinderen vertelden dat ze dan meer plek hadden voor hun rotzooi. Niet erg origineel. Totdat een leerling een goede reden had. Hij mocht van zijn ouders blijkbaar een vis meenemen naar school, en moest daar plek voor hebben. De naam was ook al bedacht: “I need space for Beauty Queen”. Iedereen was het er mee eens: hij had de plek verdiend. Ik ben benieuwd wanneer de vis komt. Ik vind het in ieder geval een erg leuke reden.

’s Middags mochten de leerlingen werken aan een presentatie. De komende weken staan ‘Magic trics’ centraal. Het is de bedoeling dat de leerlingen allemaal een soort goocheltruc uitwerken, bijvoorbeeld verdwijnen of zweven. Ook moeten ze een truc uitvoeren. Ze zijn er allemaal erg enthousiast over, en zijn de hele middag bezig geweest met het maken van een PowerPoint, en het oefenen van de trucs.

Vrijdag 16 mei

Vandaag stond in het teken van ‘optical illusions’. ’s Morgens hebben de leerlingen een aantal illusies getekend. Sommige tekeningen waren erg goed gelukt! De leerlingen hebben er eentje getekend door middel van een Youtubefilmpje. Zelfs dan bleek het nog erg lastig, maar het is gelukt! Een aantal kids prodeerde het een tweede keer.

Na de ochtendpauze hadden ze “visual arts”, oftewel tekenen/handvaardigheid. Hier is een apart lokaal voor. En wat voor een lokaal. Je kunt er álles vinden wat met arts te maken heeft. Een leuke leeromgeving voor de kinderen.

’s Middags hadden de leerlingen vrije tijd. Ze mogen dan kiezen wat ze gaan doen. De meesten pakken dan de laptops er bij. Een aantal dames deden een modeshow, waar na 10 minuten ook de jongens aan meededen. De show werd gefilmd door de Macbooks.

Op de terugweg is mijn Mykicard (ov-chipkaart) voor de eerste keer gecontroleerd. En dat doen ze heel slim. Op een bepaald station stappen mensen in, in normale kleding. Ze doen alsof ze gewoon reizen. Na twee/drie stations staan ze op, en halen ze hun controleapparaten tevoorschijn. Ik vond het een slimme manier, omdat niemand snel in kan checken als ze merken dat er controles zijn.

Zaterdag 17 mei

Bij Australië horen natuurlijk de typisch Australische dieren. Koala’s, kangoeroes en wombats. En waar kun je deze dieren zien? Juist, in de dierentuin.  Melbourne Zoo, om precies te zijn.

En alle dieren waren mooi om te zien, maar de koala’s waren het toppunt. Wat zijn die leuk!

Ik had in het begin helemaal niet door dat ze er zaten. Ik wist wel dat ik in de buurt van hun verblijf zat, maar er was geen kooi of hek omheen. Eerst was ik nog naar de linkerkant aan het kijken, waar de zebra’s en de giraffen waren. Totdat ik iemand “Look, a koala!” hoorde roepen. En toen zag ik dit.

 

 

 

“OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOH WAT SCHATTIG!”

Koala’s slapen 20 uur per dag. De rest van de tijd eten ze. Wat een leven.

Toen ik wat verder doorliep, bleek dat er nog een koala zat. En die was wakker.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In totaal zaten er drie, waarvan er twee sliepen. Eentje bovenin de boom, en andere tussen de takken en de bladeren. Daar heb ik geen foto van kunnen maken. Het enige wat je zag was een beetje grijs tussen het groen.

De wombats zaten een paar verblijven verderop. Ook deze dieren hebben een heerlijk lui leven.

Voor de duidelijkheid: deze wombat ligt op zijn rug, aan de linkerkant ligt zijn hoofd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Australië staat natuurlijk bekend om de kangoeroes. De kangoeroes in de dierentuin zijn een stukje kleiner dan de kangoeroes die je in het wild ziet.

Op het moment dat ik daar kwam, kwam ook de verzorger. Etenstijd!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Andere dieren die er te zien waren, waren onder andere olifanten, apen, pelikanen, leeuwen, en nog veel meer.

O ja, en een giraf die een paal likte.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Babyolifant! Ze stonden ver weg, dus het was moeilijk om er een goede foto van te maken.

\

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zondag 18 mei

Vanmorgen ben ik naar de Queen Victoria Markets gegaan. Dit is een ontzettend grote markt, waar van alles verkocht wordt. Je hebt een gedeelte met kleding, souvenirs, woonaccessoires, en een hoop andere zooi. In een ander gedeelte heb je groenten en fruit, verse vis, vlees en delicatessen. Daarnaast is er nog plek voor mensen die hun eigen spullen kunnen verkopen, zoals sieraden of kunst.

Veel mensen gaan er echt winkelen, en doen er hun boodschappen. Het winkelen zou ik niet zo snel doen, ik ben geen fan van kleding kopen op de markt. Maar de souvenirs en de etenswaren zijn goedkoper dan in de winkels in de stad, dus ik kan me voorstellen dat je daar boodschappen doet als je er in de buurt woont.

Na het bezoeken van de markt, ben ik nog even de stad in geweest. Daar heb ik bij Starbucks geluncht (caramel-chocolademelk en cheesecake). In Nederland is Starbucks erg duur, en betaal je 5 euro voor een kleine chocolademelk. Hier betaalde ik omgerekend 4 euro voor een grote beker.

De cassière vroeg of ik marshmellows wilde. Ik dacht dat ik die er los bij kreeg. Bleken ze in de chocolademelk te zitten. Normaal doen ze er in Nederland alleen slagroom op. Het wordt tijd dat ze in Nederland ook marshmellows er in doen. Lekker!

Maandag 19 mei

De komende twee weken loop ik stage in een andere groep i.v.m. zwemlessen. Iedere dag, behalve op woensdag, gaan de leerlingen zwemmen. Er moeten dan twee volwassenen mee met de bus. Aangezien in mijn groep, waar ik normaal stage loop, een andere stagiaire nu fulltime stageloopt, en dus ook les moet geven, ben ik ingedeeld in een andere groep. Elke klas gaat op een ander tijdstip, en qua pauzes zou het voor mij niet goed uitkomen als ik met beide groepen ga zwemmen.

Het zwemmen kun je vergelijken met het schoolzwemmen, wat op sommige scholen nog wordt gedaan. Vandaag zijn de leerlingen ingedeeld in vier niveaugroepen. De komende dagen krijgen de leerlingen dus les op hun niveau.

Het meelopen in een andere groep is voor mijn stage natuurlijk ook weer interessant. De groep waar ik eigenlijk stageloop is een heel “makkelijke” groep. De klas waar ik de komende dagen ben, heeft een aantal kinderen die qua gedrag opvallen. Voor mij dus interessant om te kijken hoe de leerkracht daar mee omgaat.

Naast het zwemmen, stond er de ‘on demand’-toets op het programma. Wat dit precies inhoudt weet ik niet, wel weet ik dat elke groep de toets eens in de zoveel tijd moet doen. Het wordt gedaan op de Macbooks. Helaas (of niet) heeft elke groep “maar” 15 Macbooks. Dit betekent dat er Macbooks uit andere groepen geleend moeten worden. En dit kan nog wel eens voor problemen opleveren, als meerdere klassen de Macbooks gebruiken. Vanmorgen hadden we er dus niet genoeg. Gelukkig maakt het niet uit wanneer je de toets maakt, dus wordt het opgeschoven naar een ander moment. Klinkt allemaal leuk, die techniek. Maar in werkelijkheid is het dus niet altijd even makkelijk.

Woensdag 21 mei

Ja, ik heb dinsdag overgeslagen. Het was namelijk een doordeweekse, normale dag. Niet veel over te vertellen, dus. Als ik vaker een dag oversla op mijn blog weet je dus de reden ;-)

Na school hadden we “teammeeting”. Het was een erg interessante vergadering, alhoewel het niet echt een vergadering was.

Elke leerkracht moest drie stelopdrachten meenemen van leerlingen. Eentje van een sterke leerling, een van een gemiddelde leerling en eentje van een leerling die minder sterk is in stellen.

We moesten de opdrachten gaan beoordelen volgens een bepaald systeem. Je kunt het vergelijken met kerndoelen, waar leerlingen aan het eind van het jaar aan “moeten” voldoen. Je moest de stelwerkjes dus indelen bij een bepaald niveau. Elk werkje werd beoordeeld door drie teamleden van dezelfde groepen. De leerkrachten van grade 3 beoordeelden dus de werkjes van de leerlingen van grade 3. Daarna moest je de verhalen bij de categorie leggen waar je het had ingedeeld. Hierdoor kon je als leerkracht ook de werkjes zien van andere leerlingen, die misschien een hoger of een lager niveau hebben. Een leerling van grade 2, die heel goed is in stellen, kan namelijk tussen de gemiddelde leerlingen van grade 3 worden geplaatst. De rest van de leerkrachten moesten ook kijken, of zij het werkje misschien bij een ander niveau zouden plaatsen. Je krijgt zo een beeld van het niveau van de school, en van jouw leerlingen.

Hetzelfde wordt gedaan voor rekenen, maar daar zijn we niet meer aan toegekomen.

Zaterdag 24 mei

Vandaag ben ik naar de Docklands geweest. Dit is een gebied in het Zuidwesten van Melbourne. Het belangrijkste van de Docklands is de Victoria Harbour, en het Victoria Harbour Shopping Centre.

De tram stopte voor het winkelcentrum. Het winkelcentrum kun je vergelijken met de Designer Outlet in Roermond, gemixt met een aantal “normale” winkels. Ook kon je er indoor Golf spelen, en was er een ruimte met gokautomaten.

Bij het winkelcentrum ligt de Melbourne Star. Dit is een kleine versie van de London Eye. Het heet de Melbourne Star, omdat het midden de vorm van een ster heeft. Toen ik in de bus zat van het vliegveld naar Melbourne, viel het reuzenrad me al op. Met name omdat het toen donker was, en het mooi verlicht was. Ik wist niet dat het in de Docklands stond, dus dat was een verrassing. Nee, ik ben er niet in geweest. Het staat wel op mijn to-do-lijsje, maar dit is zoiets wat je in het donker moet doen.

Na een rondje gemaakt te hebben in het winkelcentrum, ben ik via de Harbour weer teruggelopen naar de tramhalte, om vervolgens bij de Subway wat te eten, en bij de Starbucks langs te gaan voor een Caramel Hot Chocolate (inclusief marshmellows J).

Zondag 25 mei

Ik dacht dat ik Melbourne CBD qua winkels al gezien had, maar dat had ik mis.

Aan de andere kant van de stad, bleek een groot winkelcentrum te liggen. En het woord ‘groot’ is hier een understatement. Een aantal verdiepingen hoog, en ontzettend veel winkels. Als je in Melbourne wilt shoppen, moet je daar een week voor plannen wil je alles gehad hebben ;-).

Toen ik in het winkelcentrum liep, werd ik aangesproken door iemand van (ik denk) mijn leeftijd. “Sorry, are you a model?” Nou, ik dacht het niet. Blijkbaar leek ik op iemand die zij kende of zo, en die blijkbaar model was. Fijn. Toen vroeg ze of ik mee wilde doen aan een soort onderzoek. Ook vroeg ze of ik studeerde aan Melbourne University. Ik vertelde dat ik in Nederland studeer, en ze dus ook weinig aan me had als haar onderzoek over de universiteit ging. Meteen zei ze dat dit niet zo was. Ik besloot om mee te werken. Ze pakte haar telefoon en vroeg mijn naam. “So, you’re Dorien and you’re from Germany.” Ja, bijna. Muts. Luisteren is blijkbaar niet haar sterkste kant, wat erg handig is als je een survey afneemt.

Vervolgens kreeg ik een aantal vragen over religie. Of ik geloofde in god, en of mijn ouders geloofden. Ook vroeg ze waarom ik dacht dat onze grootouders wel geloven, en wij niet meer. Twee vragen. Wat een mega onderzoek. Not.

In de tram naar huis, zat ik tegenover een vrouw. Het was een beetje een hippie-achtig type. Niet helemaal 100%. Ze had muziek op staan, en vond dit blijkbaar prachtig. Een oudere vrouw, die naast haar zat, kreeg ineens een van de oortjes in haar oor geduwd. Het waren ook nog van die in-ear-plugs, niet de meest hygiënische dingen. Was ik even blij dat ik niet naast haar zat, en mijn eigen muziek op had staan. “This band is from New Zealand, and they are terrific!” vertelde de hippie tegen haar buurvrouw. Of ja, ze schreeuwde. Blijkbaar stond de muziek best hard. Ik had namelijk ook muziek op staan, maar ik kon duidelijk horen wat ze zei.

Je kon aan het gezicht van de buurvrouw zien dat ze het niet erg prettig vond wat er gebeurde. Ze probeerde het oortje terug te geven, maar dit werd niet geaccepteerd. Ze moest luisteren. Zo’n 10 minuten lang bleven ze zitten. De hippie zat helemaal in haar muziek. De oudere vrouw werd met de minuut chagrijniger, en vond de muziek blijkbaar niet zo geweldig. Helaas moest ik uitstappen, en heb ik het einde niet meegekregen. Jammer…

Morgen start ik alweer aan mijn vierde stageweek van de acht. De tijd gaat ontzettend snel, maar dit is natuurlijk een goed teken J.