De laatste blog... Bijna terug naar huis!

Vrijdag 11 juli

Om 3:45 ging de wekker. Het was best wel een beetje vroeg ;-) . Ik heb de laatste dingen ingepakt, ben gaan uitchecken, en vervolgens richting station gelopen. Daar de trein gepakt richting centrum, om te wachten op de bus. Om 7:15 vertrok de bus richting Canberra, die overigens doorrijdt naar Sydney. Onderweg zijn me nog een aantal dingen opgevallen:

- Ik heb een kangoeroe gezien. Yesssss. En twee kamelen, maar volgens mij waren die tam.

- De fietsers fietsen gewoon naast de “snelweg”. Daar mag je 110 rijden. Er is ook geen fietspad, ze fietsen in principe op de vluchtstrook. Dat zou ik dus van mijn lang zal ze leven niet doen.

- De wegen zijn van dorp tot dorp. Je moet dus door de dorpen heen rijden, wil je weer naar de snelweg. Overigens is de snelweg gewoon een geasfalteerd stuk tussen het niks.

- Als je in een dorp woont, woon je dus echt in the middle of nowhere.

Rond 13:00 ging de bus ineens langs de kant staan. Bleek dat er motorproblemen waren, en de bus niet meer wilde startten. We waren net voorbij een dorpje genaamd Wagga Wagga (ja, echt). Gelukkig zaten we dus niet helemaal in de wildernis. Maar toch was het best wel een domper. De chauffeur belde meteen naar het bedrijf, die vervolgens een monteur stuurde. Het duurde ruim drie kwartier voordat de monteur kwam. Gelukkig kon de monteur de bus weer maken. Maar toch betekende dit dat we anderhalf uur later in Canberra aankwamen… En na een paar uur in de bus ben je het echt wel zat. Uiteindelijk ben ik om 18:00 in Canberra aangekomen, in plaats van 16:30. Daar stond Tim op me te wachten. We hebben even een rondje door Canberra gelopen en over de universiteitscampus die er zeer dichtbij ligt. Op zich is Canberra een leuke stad. Een heel andere sfeer dan in Melbourne, maar wel leuk.

Nu ben ik in het hostel in Canberra. Ik slaap op een kamer met alleen dames, die overigens allemaal aardig zijn. Eentje vroeg waar ik vandaan kwam. Ik antwoordde: “Netherlands.” “I’m sorry”. “Why are you saying sorry?” “Because of the soccer team.” Hahahaha, geweldig. Het is nu 21:00, en ik ben kapot. Mijn telefoon ligt helaas aan de andere kant van de kamer op te laden, en aangezien ik de wekker moet zetten moet ik wachten tot dat ding is opgeladen. Ondertussen dus maar even deze blog typen.

Zaterdag 12 juli

Vanmorgen zijn Tim en ik naar de dierentuin in Canberra geweest. De koala’s blijven toch mijn favoriet.  Ze hebben zo’n hoog knuffelgehalte! Helaas sliepen de twee koala’s, al is de kans zeer klein dat je ze ziet als ze wakker zijn. Maar ook slapend zijn ze té schattig.

’s Middags zijn we naar een Tv-toren geweest, waar je ook in kunt. Hier had je een mooi uitzicht over Canberra. Het is een erg groene stad, waar goed over nagedacht is tijdens het bouwen. Voor diegene die het niet weten: omdat ze niet konden kiezen tussen Sydney en Melbourne als hoofdstad, hebben ze er maar een stad tussenin gebouwd. Plaats zat hier in Australië.

Nadat we nog even in het centrum waren geweest, zijn we gaan eten bij een Japans restaurant. Ik had nog nooit met stokjes gegeten, en dit was ook een ramp. Ik heb nog steeds geen idee hoe ze dat in Azië doen… Oefening baart kunst, zeggen we dan maar. Het was in ieder geval wel lekker! Na het eten ben ik weer richting hostel gegaan, en heeft Tim weer de bus gepakt richting zijn kamer om in te pakken voor de komende dagen. Dat zijn alweer mijn laatste dagen in Australië. En dat ik die in Sydney mag doorbrengen, is natuurlijk helemaal top!

Zondag 13 juli

Om 12:00 vertrok de bus naar Sydney. Eerst naar Sydney Airport, en dan naar Sydney Central. Onderweg zijn we een aantal dieren tegengekomen:

- Een wombat midden op de weg, waar van alles uit stak.

- Een wombat aan de kant van de weg. Die was heel, maar wel dood.

- Een kangoeroe aan de kant van de weg. Die was ook heel, maar ook dood.

In Nederland zie je regelmatig konijnen aan de kant van de weg liggen. Hier zie je dus wombats en kangoeroes. Als je die ’s nachts aanrijdt heb je flinke autoschade. En dan moet je hopen dat je zelf nog helemaal heel bent.

Toen we aankwamen in Sydney, zijn we in gaan checken in ons hostel, en hebben we onze spullen op de kamers gedumpt. Daarna hebben we de trein gepakt richting Circular Quay, de haven van Sydney. Toen we de trein uitstapten, hadden we al een prachtig uitzicht. Aan de linkerkant de Harbour Bridge, aan de rechterkant het Opra House. Dan besef je ineens dat je echt in Sydney bent. Prachtig om te zien. Na een rondje gelopen te hebben over de haven en langs het Opra House, was het tijd om terug te gaan naar het hostel. Hier hebben we ons klaargemaakt voor hetgene waar we ons al lange tijd op verheugden: The Lion King! Dit was overigens niet in het Opra House, maar in het Capitol Theatre. We hebben een geweldige avond gehad. Wat een enorme productie. Je betaalt er voor, maar dat was het driedubbel waard.

Maandag 14 juli

Vandaag ben ik alleen op pad gegaan, omdat Tim zich niet zo lekker voelde. Eerst ben ik naar de Harbour Bridge gegaan. Ik was van plan om er overheen te lopen, naar de andere kant van Sydney. Helaas heb ik het voetgangerspad niet kunnen vinden. Maar ik had wel een mooi uitzicht. Daarna ben ik via de haven naar de Opra House gegaan, en daar omheen gelopen. Het weer was perfect. Zo’n 18 graden met een lekker zonnetje. Via de Opra House ben ik naar de Royal Botanic Gardens geweest. Vanuit de tuinen had je een geweldig uitzicht over de stad, en over de Opra House/Harbour Bridge. Stiekem ga ik dan toch Melbourne vergelijken met Sydney. Melbourne is qua city centre veel overzichtelijker, en het oogt vriendelijker. De straten van het centrum lopen allemaal parallel, wat makkelijk is.  Sydney is wat dichter op elkaar gebouwd, en de straten zijn smaller. Maar als je naar de haven gaat is het een geweldige stad. En dan is “geweldig” nog een understatement.  Het internet is hier veel te traag om foto’s te uploaden, helaas.

Bij de Opra House zijn veel restaurants en eetkraampjes. Maar ook ontzettend veel meeuwen, die natuurlijk allemaal gevoerd worden. Met als gevolg dat, wanneer je rustig Fish & Chips wilt eten, de meeuwen het gewoon komen halen. En dan is dat er niet een, maar dan wordt er met elkaar gecommuniceerd dat er op een bepaalde plek voedsel te halen valt. Dan is het een groot feest.

Dinsdag 15 juli

’s Morgens hebben Tim en ik de toeristenbus gepakt richting Bondi Beach. Ondanks dat het hier 17 graden is, waren er toch nog een aantal aan het surfen. De golven waren, denk ik, zo’n 2 meter hoog. Erg leuk om te zien. Het is een prachtig strand, ik kan me voorstellen dat het hier in het zomer ontzettend druk is. Na de tour zijn we naar een uitkijktoren gelopen, waar je een mooi uitzicht had over de stad. Gedurende de morgen begon ik me niet helemaal lekker te voelen. Blijkbaar was ik vandaag aan de beurt. ’s Middags zijn we dan ook allebei in het hostel gebleven. Ik heb er nog even voor gezorgd dat mijn koffer niet boven de 23kg zat… Gelukkig is het maar een vlucht van 1,5 uur, en kan ik mijn handbagagekoffer volstoppen. Dat wegen ze toch niet :D

Vanmiddag kwam er een nieuw kamergenootje. Ze kwam uit Duitsland. Toen ik vroeg uit welke stad ze kwam, vroeg ze of ik Venlo kende, want daar woonde ze zo’n 20km vanaf. De Zwei Brüder zal voor haar wel een bekende plek zijn…

Woensdag 16 juli

Vandaag ben ik van Sydney naar Melbourne gevlogen. De vlucht was erg mooi. Eerst had ik prachtig uitzicht over Sydney, en op het eind keek ik uit over Melbourne. Het voelde heel vertrouwd, toch een beetje alsof je weer thuis komt. Het is de afgelopen maanden ook wel mijn “thuis” geweest, dus raar is dat niet.

Ik ben gevlogen met Virgin Airlines, de lokale Ryanair. Alhoewel je tijdens de vlucht gratis drinken en een sandwich kreeg, wat je bij Ryanair niet kunt zeggen. En dat voor een vlucht van bijna 1,5 uur.

Nu lig ik in een hotelkamer bij Melbourne Airport. Morgen voor 10:00 moet ik hier uitchecken. Mijn vlucht naar Dubai gaat om 19:15. Dat wordt nog een lange dag, maar goed. Vannacht al mijn elektronische apparaten opladen, en dan zou het wel goed moeten komen. Nu eerst genieten van mijn allerlaatste Masterchef in Australië…

Donderdag 17 juli

Vanavond vlieg ik terug naar Dubai/Düsseldorf. Aangezien ik, denk ik, geen zin heb om te bloggen als ik thuis ben, is dit mijn laatste blog. Ik zit nu op Melbourne Airport, en ik moet me nog zo’n 9 uur amuseren voor mijn vlucht vertrekt. Gelukkig heb ik een stopcontact en WiFi tot mijn beschikking, dat helpt enorm. Ook komt er af en toe eens een vliegtuig langs. Dat heb je wel eens als je op een vliegveld zit.

Mijn tijd in Australië zit er alweer op. Vrijdag om 13:35 land ik in Düsseldorf. Op de heenweg ging ik “vooruit in de tijd”. Die tijd mag ik straks weer inhalen. Lijkt me wel vreemd wanneer je in het vliegtuig zit en je ziet dat de tijd achteruit gaat i.p.v. vooruit.

Ik wil jullie bedanken voor het lezen van mijn blogs. Ik heb ze altijd met veel plezier geschreven, ik hoop dat jullie ze ook met plezier hebben gelezen. Zo niet, pech gehad ;-)

Aussie Aussie Aussie, Oi Oi Oi!