De laatste blog... Bijna terug naar huis!

Vrijdag 11 juli

Om 3:45 ging de wekker. Het was best wel een beetje vroeg ;-) . Ik heb de laatste dingen ingepakt, ben gaan uitchecken, en vervolgens richting station gelopen. Daar de trein gepakt richting centrum, om te wachten op de bus. Om 7:15 vertrok de bus richting Canberra, die overigens doorrijdt naar Sydney. Onderweg zijn me nog een aantal dingen opgevallen:

- Ik heb een kangoeroe gezien. Yesssss. En twee kamelen, maar volgens mij waren die tam.

- De fietsers fietsen gewoon naast de “snelweg”. Daar mag je 110 rijden. Er is ook geen fietspad, ze fietsen in principe op de vluchtstrook. Dat zou ik dus van mijn lang zal ze leven niet doen.

- De wegen zijn van dorp tot dorp. Je moet dus door de dorpen heen rijden, wil je weer naar de snelweg. Overigens is de snelweg gewoon een geasfalteerd stuk tussen het niks.

- Als je in een dorp woont, woon je dus echt in the middle of nowhere.

Rond 13:00 ging de bus ineens langs de kant staan. Bleek dat er motorproblemen waren, en de bus niet meer wilde startten. We waren net voorbij een dorpje genaamd Wagga Wagga (ja, echt). Gelukkig zaten we dus niet helemaal in de wildernis. Maar toch was het best wel een domper. De chauffeur belde meteen naar het bedrijf, die vervolgens een monteur stuurde. Het duurde ruim drie kwartier voordat de monteur kwam. Gelukkig kon de monteur de bus weer maken. Maar toch betekende dit dat we anderhalf uur later in Canberra aankwamen… En na een paar uur in de bus ben je het echt wel zat. Uiteindelijk ben ik om 18:00 in Canberra aangekomen, in plaats van 16:30. Daar stond Tim op me te wachten. We hebben even een rondje door Canberra gelopen en over de universiteitscampus die er zeer dichtbij ligt. Op zich is Canberra een leuke stad. Een heel andere sfeer dan in Melbourne, maar wel leuk.

Nu ben ik in het hostel in Canberra. Ik slaap op een kamer met alleen dames, die overigens allemaal aardig zijn. Eentje vroeg waar ik vandaan kwam. Ik antwoordde: “Netherlands.” “I’m sorry”. “Why are you saying sorry?” “Because of the soccer team.” Hahahaha, geweldig. Het is nu 21:00, en ik ben kapot. Mijn telefoon ligt helaas aan de andere kant van de kamer op te laden, en aangezien ik de wekker moet zetten moet ik wachten tot dat ding is opgeladen. Ondertussen dus maar even deze blog typen.

Zaterdag 12 juli

Vanmorgen zijn Tim en ik naar de dierentuin in Canberra geweest. De koala’s blijven toch mijn favoriet.  Ze hebben zo’n hoog knuffelgehalte! Helaas sliepen de twee koala’s, al is de kans zeer klein dat je ze ziet als ze wakker zijn. Maar ook slapend zijn ze té schattig.

’s Middags zijn we naar een Tv-toren geweest, waar je ook in kunt. Hier had je een mooi uitzicht over Canberra. Het is een erg groene stad, waar goed over nagedacht is tijdens het bouwen. Voor diegene die het niet weten: omdat ze niet konden kiezen tussen Sydney en Melbourne als hoofdstad, hebben ze er maar een stad tussenin gebouwd. Plaats zat hier in Australië.

Nadat we nog even in het centrum waren geweest, zijn we gaan eten bij een Japans restaurant. Ik had nog nooit met stokjes gegeten, en dit was ook een ramp. Ik heb nog steeds geen idee hoe ze dat in Azië doen… Oefening baart kunst, zeggen we dan maar. Het was in ieder geval wel lekker! Na het eten ben ik weer richting hostel gegaan, en heeft Tim weer de bus gepakt richting zijn kamer om in te pakken voor de komende dagen. Dat zijn alweer mijn laatste dagen in Australië. En dat ik die in Sydney mag doorbrengen, is natuurlijk helemaal top!

Zondag 13 juli

Om 12:00 vertrok de bus naar Sydney. Eerst naar Sydney Airport, en dan naar Sydney Central. Onderweg zijn we een aantal dieren tegengekomen:

- Een wombat midden op de weg, waar van alles uit stak.

- Een wombat aan de kant van de weg. Die was heel, maar wel dood.

- Een kangoeroe aan de kant van de weg. Die was ook heel, maar ook dood.

In Nederland zie je regelmatig konijnen aan de kant van de weg liggen. Hier zie je dus wombats en kangoeroes. Als je die ’s nachts aanrijdt heb je flinke autoschade. En dan moet je hopen dat je zelf nog helemaal heel bent.

Toen we aankwamen in Sydney, zijn we in gaan checken in ons hostel, en hebben we onze spullen op de kamers gedumpt. Daarna hebben we de trein gepakt richting Circular Quay, de haven van Sydney. Toen we de trein uitstapten, hadden we al een prachtig uitzicht. Aan de linkerkant de Harbour Bridge, aan de rechterkant het Opra House. Dan besef je ineens dat je echt in Sydney bent. Prachtig om te zien. Na een rondje gelopen te hebben over de haven en langs het Opra House, was het tijd om terug te gaan naar het hostel. Hier hebben we ons klaargemaakt voor hetgene waar we ons al lange tijd op verheugden: The Lion King! Dit was overigens niet in het Opra House, maar in het Capitol Theatre. We hebben een geweldige avond gehad. Wat een enorme productie. Je betaalt er voor, maar dat was het driedubbel waard.

Maandag 14 juli

Vandaag ben ik alleen op pad gegaan, omdat Tim zich niet zo lekker voelde. Eerst ben ik naar de Harbour Bridge gegaan. Ik was van plan om er overheen te lopen, naar de andere kant van Sydney. Helaas heb ik het voetgangerspad niet kunnen vinden. Maar ik had wel een mooi uitzicht. Daarna ben ik via de haven naar de Opra House gegaan, en daar omheen gelopen. Het weer was perfect. Zo’n 18 graden met een lekker zonnetje. Via de Opra House ben ik naar de Royal Botanic Gardens geweest. Vanuit de tuinen had je een geweldig uitzicht over de stad, en over de Opra House/Harbour Bridge. Stiekem ga ik dan toch Melbourne vergelijken met Sydney. Melbourne is qua city centre veel overzichtelijker, en het oogt vriendelijker. De straten van het centrum lopen allemaal parallel, wat makkelijk is.  Sydney is wat dichter op elkaar gebouwd, en de straten zijn smaller. Maar als je naar de haven gaat is het een geweldige stad. En dan is “geweldig” nog een understatement.  Het internet is hier veel te traag om foto’s te uploaden, helaas.

Bij de Opra House zijn veel restaurants en eetkraampjes. Maar ook ontzettend veel meeuwen, die natuurlijk allemaal gevoerd worden. Met als gevolg dat, wanneer je rustig Fish & Chips wilt eten, de meeuwen het gewoon komen halen. En dan is dat er niet een, maar dan wordt er met elkaar gecommuniceerd dat er op een bepaalde plek voedsel te halen valt. Dan is het een groot feest.

Dinsdag 15 juli

’s Morgens hebben Tim en ik de toeristenbus gepakt richting Bondi Beach. Ondanks dat het hier 17 graden is, waren er toch nog een aantal aan het surfen. De golven waren, denk ik, zo’n 2 meter hoog. Erg leuk om te zien. Het is een prachtig strand, ik kan me voorstellen dat het hier in het zomer ontzettend druk is. Na de tour zijn we naar een uitkijktoren gelopen, waar je een mooi uitzicht had over de stad. Gedurende de morgen begon ik me niet helemaal lekker te voelen. Blijkbaar was ik vandaag aan de beurt. ’s Middags zijn we dan ook allebei in het hostel gebleven. Ik heb er nog even voor gezorgd dat mijn koffer niet boven de 23kg zat… Gelukkig is het maar een vlucht van 1,5 uur, en kan ik mijn handbagagekoffer volstoppen. Dat wegen ze toch niet :D

Vanmiddag kwam er een nieuw kamergenootje. Ze kwam uit Duitsland. Toen ik vroeg uit welke stad ze kwam, vroeg ze of ik Venlo kende, want daar woonde ze zo’n 20km vanaf. De Zwei Brüder zal voor haar wel een bekende plek zijn…

Woensdag 16 juli

Vandaag ben ik van Sydney naar Melbourne gevlogen. De vlucht was erg mooi. Eerst had ik prachtig uitzicht over Sydney, en op het eind keek ik uit over Melbourne. Het voelde heel vertrouwd, toch een beetje alsof je weer thuis komt. Het is de afgelopen maanden ook wel mijn “thuis” geweest, dus raar is dat niet.

Ik ben gevlogen met Virgin Airlines, de lokale Ryanair. Alhoewel je tijdens de vlucht gratis drinken en een sandwich kreeg, wat je bij Ryanair niet kunt zeggen. En dat voor een vlucht van bijna 1,5 uur.

Nu lig ik in een hotelkamer bij Melbourne Airport. Morgen voor 10:00 moet ik hier uitchecken. Mijn vlucht naar Dubai gaat om 19:15. Dat wordt nog een lange dag, maar goed. Vannacht al mijn elektronische apparaten opladen, en dan zou het wel goed moeten komen. Nu eerst genieten van mijn allerlaatste Masterchef in Australië…

Donderdag 17 juli

Vanavond vlieg ik terug naar Dubai/Düsseldorf. Aangezien ik, denk ik, geen zin heb om te bloggen als ik thuis ben, is dit mijn laatste blog. Ik zit nu op Melbourne Airport, en ik moet me nog zo’n 9 uur amuseren voor mijn vlucht vertrekt. Gelukkig heb ik een stopcontact en WiFi tot mijn beschikking, dat helpt enorm. Ook komt er af en toe eens een vliegtuig langs. Dat heb je wel eens als je op een vliegveld zit.

Mijn tijd in Australië zit er alweer op. Vrijdag om 13:35 land ik in Düsseldorf. Op de heenweg ging ik “vooruit in de tijd”. Die tijd mag ik straks weer inhalen. Lijkt me wel vreemd wanneer je in het vliegtuig zit en je ziet dat de tijd achteruit gaat i.p.v. vooruit.

Ik wil jullie bedanken voor het lezen van mijn blogs. Ik heb ze altijd met veel plezier geschreven, ik hoop dat jullie ze ook met plezier hebben gelezen. Zo niet, pech gehad ;-)

Aussie Aussie Aussie, Oi Oi Oi!

 

Bye bye Melbourne!

Woensdag 2 juli

Als je van de H&M houdt, moet je hier komen shoppen. Niet te geloven hoeveel spul daar hangt. Twee verdiepingen met dameskleding. Ondanks dat er buiten geen rij stond, was het bij de paskamers wel druk. Helaas (of niet) zijn ze hier niet zo slim om dan naar de herenpaskamers te gaan. Overigens ben ik vandaag niet geslaagd, maar ik heb de helft nog niet gezien. Morgen nog een keertje terugkomen ;-) Ik mag niet te veel kopen, aangezien ik aan mijn kofferkilo’s moet denken… En de helft van de collectie is natuurlijk winterkleding, wat qua kilo’s niet echt meewerkt. Al heb ik wel een aantal dingen die ik niet mee terugneem naar Nederland.

Vrijdag 4 juli

Toen Tim hier was, zijn we naar Eureka Skydeck geweest. Dit is een wolkenkrabber van 88 verdiepingen waar je prachtig uitzicht hebt over de stad. We zijn hier in geweest toen het donker was. Vandaag ben ik nog een keertje geweest, ditmaal om de stad te bewonderen als het licht is. En weer was het prachtig. Helaas was het moeilijk om foto’s te maken, omdat het glas spiegelt. Maar ik heb in ieder geval genoten van het uitzicht. Erg grappig om het verschil te zien tussen het CBD en de suburbs. In het CBD staan de wolkenkrabbers, en eromheen is het dan ineens “plat”.

Zaterdag 5 juli

Ik wil al een tijdje een trui kopen met “Melbourne” of zoiets op. De souvenirwinkels verkopen ze, maar ik vond ze niet echt super leuk. Natuurlijk hangen er ook truien met “Australia”, of iets in die richting, maar ik wilde per se iets met Melbourne. Dat is toch de stad waar ik de afgelopen maanden heb gewoond. Vandaag ben ik nog eens naar de Queen Victoria Market geweest, en daar ben ik geslaagd. Een paarse trui, zo’n lekkere bankhangtrui, met daarop ‘I “hartje” Melbourne. Toen ik in de trein terug naar huis zat, en ik uitkeek op de wolkenkrabbers, realiseerde ik me dat ik na vandaag nog maar 5 dagen in Melbourne ben, waarvan ik de laatste twee dagen vooral bezig ben met opruimen en inpakken.

Dinsdag 6 juli

De reden waarom ik in Australië ben is natuurlijk mijn minor. Vandaag had ik gesprek over mijn opdrachten en de stage in het algemeen. Conclusie: ik heb de minor behaald! Nu heb ik écht officieel vakantie.

Woensdag 7 juli en donderdag 8 juli

Deze twee dagen stonden in het teken van opruimen en inpakken. Ik moet namelijk twee keer mijn koffer inpakken. Één keer om te kijken hoeveel gewicht ik zou meenemen in het vliegtuig, en nog een keer om dingen handig in te pakken voor Sydney/Canberra . Ik mag in de bus twee keer 20 kilo meenemen. Aangezien ik twee koffers heb (een grote en een voor de handbagage) moet ik dus even dingen verbouwen. 

Vanmiddag ben ik nog even boodschappen gaan doen. Dit heb ik expres in de stad gedaan, zodat ik nog even een laatste rondje kon lopen. Het voelt heel gek dat vandaag mijn laatste dag was in Melbourne. Het voelt alsof ik vorige week voor het eerst hier kwam. Ondanks dat Melbourne niet zulke bezienswaardigheden heeft als Sydney, is het toch een stad die je zeker niet mag missen als je naar Australië gaat. Melbourne heeft een ontzettend leuke sfeer, en is zeker een stad waar ik me na ruim 10 weken thuis voel. Ik ga hier morgenvroeg dan ook met een dubbel gevoel weg. Want ondanks dat ik ontzettend veel zin heb om Canberra en Sydney te zien, is Melbourne een heel speciale plek geworden. Ik weet zeker dat ik hier nog eens terugkom. Ondertussen dat ik dit schrijf, zijn de papegaaien buiten aan het kletsen. Die hebben hier, in een van de palmbomen, hun vaste plekje.

Morgen begint voor mij een stukje “vakantie”. En het programma ziet er als volgt uit:

Vrijdagmorgen  – Busrit naar Canberra. Dit duurt zo’n 9 uur…

Zondagmorgen  – Busrit naar Sydney (samen met Tim). Dit duurt 3 uur.

Woensdagmiddag – Vliegtuig terug naar Melbourne Airport.

Donderdagavond (AUS tijd)  – Vliegtuig terug naar Dubai/Düsseldorf.

Vrijdagmiddag (NL tijd) – Landen in Düsseldorf. Dan zit mijn Australian Adventure er alweer op.